اشکان قشقایی / پویا رنجبر / سمانه متقی پیشه / طراحی داخلی کافی شاپ و رستوران

طراحی گذر-رستوران تاوه، گروه معماری پایاپیرنگ

توسط مینا مقدم · منتشر شده فروردین ۲۳, ۱۳۹۹ · بروزرسانی شده فروردین ۲۳, ۱۳۹۹

معماران مسئول: اشکان قشقایی، سمانه متقی پیشه، پویا رنجبر

تیم طراحی: رسول فتح الهی، پریسا حسینی، الهام درویش، ایمان پورابراهیم

موقعیت: ایران، شیراز

مساحت: ۳۰۷ مترمربع

نقشه فاز ۲: گروه معماری پایاپیرنگ

دکوراسیون داخلی: گروه معماری پایاپیرنگ

مشاوره نورپردازی: گروه روشنایی لئو

عکاس: احمد میرزایی، سمانه متقی پیشه، مجتبی مرادی

سال آغاز پروژه: ۱۳۹۷

سال اتمام پروژه: ۱۳۹۸

جایزه: مدال بهترین پروژه ی طراحی داخلی سال ۱۳۹۸ (رتبه نخست) در دسته ی رستوران، فست فود و کافه ها

شرح پروژه

گسترش و توسعه ساخت و ساز در کلان شهرهایی چون شیراز در دهه هفتاد، باعث نابودی و از بین رفتن بخش عظیمی از باغ های شهر شدند. این روند همچنان ادامه دارد و به گونه ای چشم انداز شهر را تحت تأثیر خود قرار داده است. پروژه حاضر شامل طراحی نمای بیرونی و داخلی رستوران تاوه می باشد. این رستوران در یک مجتمع تجاری از مجموعه ساختمان های همان دهه قرار گرفته است. این مجتمع تجاری همچون یک سد مابین بلوار ستارخان ( یکی از بلوارهای فعال تجاری در شیراز) و باغ های منطقه قدیمی تلخداش قرار گرفته است. محله (تلخداش) در واقع روستایی در حواشی شیراز قدیم بوده است. این محله امروزه تلفیقی از بافت فرسوده بدون نظام مشخص، باغ های بازمانده از تاراج سه دهه اخیر و آپارتمان های در حال رشد به حساب می آید.

طراحان جهت اتصال و ترکیب بافت متراکم و پر ازدحام شهر به باغ های این محله قدیمی (تلخداش)، پیشنهاد کردند تا رستوران حاضر به تلفیقی از گذر و رستوران تبدیل شود. گذر که خودش زمانی یک کوچه باغ و محل عبور عموم بوده، اما هم اکنون ردی از آن دیده نمی شود. وجود دو ورودی از جهت شمالی (بلوار ستارخان) و پارکینگ مجتمع تجاری از سمت جنوبی _ با داشتن دید به سمت باغ های تلخداش _ این امکان را دوباره برای افراد فراهم می آورد. بنابراین طراحان تصمیم گرفتند این دو ورودی با یک گذری که دیوار هم جوارش اشاره ای به بافت دیوارهای گذرهای قدیمی داشت، به یکدیگر متصل کنند و از طرفی با توجه به این که پارکینگ این مجتمع پاتوقی برای مشتریان کافه و فست فود های مجتمع می باشد، آن را تقویت کرده و یک حفره در میان بلوار و باغ ایجاد کنند. این عمل باعث می شد که علاوه بر توقف داشتن در فضای رستوران، امکان عبور و تردد نیز ایجاد شود. طراحان اعمال تغییراتی در نمای جنوبی (پارکینگ) این هدف را تقویت کردند.

با توجه به محدودیت هایی چون کمبود بودجه، زمان کوتاه برای اجرا و همچنین ایده اصلی پروژه که بر فضای گذر مانند و غیرلوکس تأکید می کرد، طراحان از مصالح ارزان قیمتی مانند ورقه های سیمانی موج دار درنما استفاده کنند و دیوارها را بدون مصالح نازک کاری شکل دادند. کارفرما این رستوران را تاوه نامیده بود. تاوه به معنی ( ظرفی است که در آن نان می پزند) می باشد. از این رو طراحان با الهام از اسم رستوران از این عنصر در تمامی بخش ها به شکل های مختلف از جمله دستگیره های درب ورودی، تابلو های اصلی، وسایل روشنایی مانند لوسترها و همچنین در نمای بیرونی رستوران به کار گرفتند که به صورت چهره های مختلفی به نابودی باغ های روبرو می نگرند. به علاوه طراحان در مسیر ساخت پروژه حاضر شاهد غارت یکی دیگر از باغ های پشت این محل بودند. آنچه از طراحان بر می آمده، ثبت اثر تنهی بریده شده درختان کهن سال آن باغ بر کاغذ و تبدیل آن به تابلوهایی در گذر تاوه بود تا یادی باشد از داغ این همه باغ که دیگر نیستند.

در ادامه با دیدن تصاویر خط معمار را همراهی کنید.