آجر / امیراحمد رضایی / طراحی نما / محمد حسن اتفاق

معماری ساختمان اداری سرو ، امیراحمد رضایی

توسط مینا مقدم · منتشر شده دی ۱۶, ۱۳۹۹ · بروزرسانی شده دی ۱۶, ۱۳۹۹

تصاویر نما و طراحی داخلی ساختمان اداری سرو

معماری: دفترمعماری امیراحمد رضایی و همکاران

معمار مسئول: امیراحمد رضایی

موقعیت: ایران، قزوین

تیم طراحی: جواد تقی پور

مساحت زمین: ۳۰۳ مترمربع

مساحت زیربنا: ۲۳۶۳ مترمربع

تأسیسات الکتریکی: عباس پورقدیری

تأسیسات مکانیکی: مهندس ذوالفقاری

تیم اجرا: علیرضا هاشمیان، احسان کارآگاه

گرافیست: محمدرضا پارسائیان

عکاس: سعید خلف بیگی

شرح پروژه

ساختمان اداری سرو بنایی است در زمینی به مساحت ۳۰۳ متر مربع و با زیر بنای ۲۳۶۳ متر مربع که در شهر قزوین و بین سال های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۸سامان گرفته است. آنچه می توان در ابتدا بدان اشاره داشت بستری شهری است که سرو در آن ریشه دوانده. جایی در میان بلوک های مسکونی جدید که مملو از ساختمان هایی با نماهای کلاسیک رومی و شبه رومی است .

با گردش کوتاهی در این بافت مسکونی تمامی تصورات شما از قزوین سال های نه چندان دوربهم می ریزد. دیگر نه خبری از ساختمان هایی آجرین، خوش بافت و پر از ریزه کاری های فلزی نظیر نرده ها، محافظ پنجره ها و ناودانی های پر نقش و نگار وجود دارد و نه سایه سار درختان در کوچه ها و معابر. همه چیز جای خود را به مصنوعات سنگی بی مایه و بی هویت داده است، گویی که معمار و معماری در شهر زیست نمی کند.

بنابراین سرو به عنوان کهن الگویی از ایستادگی و پایندگی فرهنگ ایرانی در این بستر مغشوش شروع به نقش آفرینی می کند. ساختمانی آجرین که به دلیل هندسه مطلوب از جهت بزرگی سطح نما می تواند منشا بازگشت مان به معماری ایرانی و نقطه اثر اتفاقات جدیدی در شهر قزوین باشد. اتفاقاتی نظیر جلب توجه و یادآور ساختن زمینه های طراحی ایرانی، نظیر بازگشت همخوانی زیبای آجر و فلز.

از این رو پروژه سرو با توجه و اهتمام ویژه به شاخصه های معماری ایرانی به ویژه شهر قزوین، دست به طراحی می زند تا آنچه پیشتر در معماری شهر رخ می داده است را از دروازه های زمان بگذراند و به سال ۹۸ برساند. از همین جهت است که فلز و آجر در ساختار جدیدی خود را در پوسته سرو نشان می دهند. ساختار چند لایه و کاربردی جهت کنترل روشنایی و نور، دیتیل های رفرم شده فلزی، طراحی آجر مخصوص مدرن پروژه، ترکیب بندی و تناسبات مناسب، یکپارچگی وجوه بیرونی و داخلی پروژه و .. همگی در فرآیندی خردورز که بزرگترین ویژگی فراموش شده معماری ایرانی است خود را شکل می دهند. برای مثال توجه ویژه به ساعت های زیستی پروژه (۸ تا ۱۸) و نوع تعامل آن با شرایط محیطی (عمدتا نور و روشنایی)، ارتباط آن با میدان های خوانش متنوع حوالی سایت، پشتیبانی مناسب از فضا های پشت پوسته نما که به دلایل اقتصادی به واحد های کوچک اداری تقسیم شده اند و …از جمله واقعیت هایی است که در ساختمان سرو بدان ها توجه شده و بنا خود را منطبق با آنها شکل داده است.

اتمسفر داخلی پروژه نیز پویایی خود را از پوسته اصلی بنا به عاریه می گیرد بطوری که نقوش آجرین به عنصری جدا ناپذیر و به ماهیت ذاتی آن تبدیل می شوند. این عدم جدایی درون و بیرون به کارهای فلزی آن نیز مرتبط است و فلز به عنصر غالب طراحی داخلی واحدها مبدل می شود. به طور کلی می توان گفت ساختمان سرو در درون و برون خود امر واحدی را دنبال می کند.

در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر معماری ساختمان اداری سرو دعوت می نماید.