نمای آجر و کاهگل در ساختمان اداری
این پروژه نه یک مرمت صرف است و نه یک بازآفرینی آشکار، جایی که معماری به گفتگویی آرام بین آنچه بود و آنچه می توانست باشد تبدیل می شود. از بیرون، استودیو چیز زیادی را نشان نمی دهد. این مکان توسط دیوارهای بلند و بلند محصور شده است که بین ۴.۵ تا ۶ متر ارتفاع دارند و مرز مشخصی با محیط صنعتی خاکستری و خشن ایجاد می کنند. به محض اینکه وارد می شوید، یک رنگ آمیزی چشمگیر فوراً یکنواختی را از بین می برد. ترکیبی یکپارچه از دیوارهای کاهگلی، اگر نگوییم مسحورکننده، اما غافلگیرکننده است. سپس، حس کنجکاوی آرامی بر فضا حاکم می شود. معمار پروژه می گوید: «هیچ عنصری در جایی که انتظار می رود نیست». نبود ورودی مشخص در این ساختمان اداری، این جذابیت را دو چندان می کند.
نمای آجر و کاهگل در ساختمان اداری
مداخلات معماری در این پروژه که در حرکات ظریفی تعبیه شده اند، جایی که طراحی، تاریخچه سایت را پاک نمی کند، اما درک ساختمان را تغییر می دهد، به رمز و راز کل فضا می افزاید. در حالی که چیدمان دفتر از ردپای سازه اصلی سایت پیروی می کند، سطح زمین در حیاط میانی بالا آمده است تا جلوه ای غیرمنتظره ایجاد کند: جایی که ساختمان های جدید مرمت شده اکنون تا حدی در زمین فرو رفته اند. این تغییر در سطح سایت، آنچه را که زمانی درهای سالن کارخانه بودند، به پنجره هایی برای ایستگاه کاری تبدیل می کند و در نتیجه خاطره زندگی گذشته سایت را حفظ می کند. ظاهر آنها در ارتفاعات نامتعارف و در اندازه های مختلف نه توسط قراردادهای طراحی، بلکه توسط عزم معمار برای حفظ چارچوب سازه گذشته تعیین شده است.
این پیکربندی مجدد حیاط، نحوه‌ی پیمایش در سایت را نیز شکل می دهد. این سایت که توسط دو بلوک مجزا – بلوک کوچکتر که در امتداد دیوار مرزی امتداد دارد و حجم مرکزی بزرگتر که زمانی ماشین های کارخانه را در خود جای داده بود – تعریف شده است، ردپای اصلی خود را حفظ کرده است. با این حال، بدون هیچ محور واحدی که حرکت را هدایت کند، گردش به بازدیدکننده واگذار شده است. مسیرها به صورت ارگانیک ظاهر می شوند، در حالی که برخی فوراً آشکار می شوند و برخی دیگر فقط پس از کاوش اتفاق می افتند. به عنوان مثال، ورودی اصلی به فضای اداری در میان دیوارهای منحنی استتار شده است، در حالی که ورودی بلوک مرکزی را می توان در مکانی ساده و پنهان در یک راهرو یافت.
در داخل، تجربه پروژه از طریق یک پالت مصالح محدود، با کف گرانیتی تیره که حضوری زمینی را فراهم می کند، آشکار می شود، در حالی که عناصر چوب ساج، گرما و بافت را به یک سازه یکپارچه می بخشند. در امتداد محور اصلی، مجموعه ای از طاق ها، فضای خطی را سوراخ می کنند و بدین ترتیب یک ساختمان در غیر این صورت طولانی و باریک را به مجموعه ای از اتاقک های کاری تبدیل می‌کنند. دفتر معمار اصلی، انتهای آرام راهرو را با دسترسی مستقیم به یک حیاط پنهان اشغال می کند. این حیاط در لبه سایت پنهان شده است و فقط پس از ورود آشکار می شود. موقعیت مکانی محتاطانه آن، یک خلوتگاه آرام را برای استراحت در طول ساعت کاری، میزبانی یک گردهمایی غیررسمی یا استراحت پس از یک روز طولانی ارائه می دهد.
همانطور که معمار پروژه می گوید، معماری ساختمان اداری «مانا» نه حفظ گذشته است و نه تحمیل امر جدید. این یک مذاکره بین این دو است.» این مجموعه با پذیرفتن آنچه که پشت سر گذاشته شده و بازتعریف آن در یک زمینه معاصر، فضای کاری ای ساخته است که به همان اندازه که درباره خاطره است، درباره بازآفرینی نیز هست. این مکانی است که فرد نه تنها به آن می رسد، بلکه به درون یک تجربه کشیده می شود. ساختار یکپارچه، فقدان ورودی های مرسوم و جزئیات، کاوش و درون نگری را فرا می خواند. این پروژه در حرکات آرام و لایه لایه خود نشان می دهد که معماری، در عمیق ترین حالت خود، فقط درباره ساختن نیست، بلکه درباره آشکار کردن است – درباره اجازه دادن به فضا برای روایت داستان خود، مدت ها پس از خاموش شدن ماشین ها.
در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر نمای آجر و کاهگل در ساختمان اداری دعوت می نماید.
پلان ها، دیاگرام، سکشن و غیره.
تحریریه خط معمار
منبع: Archdaily
تعداد بازدید: 6
