محمد حسن اتفاق / معماری تهران / نازنین غلامی

معماری ساختمان اداری با نمای سه بعدی

توسط ماریه عطایی · منتشر شده دی ۲۶, ۱۴۰۲ · بروزرسانی شده دی ۳۰, ۱۴۰۲

ساختمان اداری گوشها / نازنین غلامی

معماران اصلی: نازنین غلامی

طراحی سازه: سیاوش صدیقی و همکاران

توسعه طراحی: نازنین غلامی، محمد رضایی پور

مدل های سه بعدی و رندر: نازنین غلامی، پریسا شیری

طراحی داخلی: نازنین غلامی

نظارت بر سایت: نازنین غلامی

عکس ها: محمد حسن اتفاق

مساحت: ۶۸۰ متر مربع

سال: ۲۰۲۳

موقعیت: تهران، ایران

دو چالش اصلی این پروژه عرض کم و طول زیاد سایت و همچنین الزام رعایت وجود دو دیوار پخ دار در طرفین است که منجر به نور کافی روز از ضلع جنوبی شده است (طبق مقررات شهرداری، نصب پنجره در دیوارهای پخ ممنوع است). بنابراین، سوال اولیه پروژه این بود که چگونه می توان همزمان با رعایت دیوارهای پخ، سطح پنجره و نور روز را افزایش داده و تاثیر دیوارهای پخ را به عنوان عناصر نامطلوب در پلان طبقه به حداقل رسانده است. معماری ساختمان اداری با ویژگی های خاص سایت موضوع این پروژه می باشد که در ادامه به بررسی آن می پردازیم.

ویژگی های بافت منطقه

بافت محله یوسف آباد نیز در طراحی این پروژه نقش بسزایی داشته است. در این محله نمونه‌ های باکیفیتی از معماری مدرن و ویژگی‌ های مشترک معماری مدرنیستی در تهران (که در معماری معاصر کمیاب شده و یا از بین رفته‌ اند) وجود دارد که از آن جمله می‌ توان به سه‌ بعدی بودن نماها (در بیشتر موارد) با استفاده از پروژکتور اشاره کرد. بالکن ها و کنسول هایی که مربوط به شرایط آب و هوایی و نور هستند. ایجاد ریتم در نما با طرح های جذاب و متنوع پنجره ها و ابتکارات چشم نواز متعدد. بنابراین سوال دیگری که در پروژه مطرح است این بود که آیا با توجه به عرض محدود سایت می توان به جای نماهای سطحی معمولی یک ترکیب حجمی برای نما طراحی کرد؟

تمرکز بر ترکیب حجمی در نما

در ادامه مراحل طراحی، لایه شفاف نما (پنجره ها) کمی به عقب قرار گرفت تا بین روکش سنگی نما و لایه شفاف فضایی ایجاد شود. این فضا به عنوان یک اتصال بین داخلی و خارجی عمل می کند و کیفیت فضای داخلی را افزایش می دهد. در نهایت، تصمیم به استفاده از یک ماده واحد برای تمام سطوح نما اجازه داد تمرکز اصلی بر روی ترکیب حجمی باقی بماند. با به حداقل رساندن تنوع مواد، تاکید بر ادغام منسجم حجم ها قرار گرفت و اطمینان حاصل شد که مفهوم طراحی اصلی تحت الشعاع انواع مواد قرار نمی گیرد. همانطور که در امتداد کوچه حرکت می کنید، جهت نما تغییر می کند و چشم اندازهای متفاوتی را ارائه می دهد و به جذابیت بصری می افزاید. این تنوع در حین حرکت در فضا یک تجربه منحصر به فرد ایجاد می کند.

فضای داخلی

به طور مشابه، در فضای داخلی، با ایستادن در زوایای مختلف نسبت به پنجره، دید به بیرون متفاوت است. با قرار گرفتن در نماهای مختلف، می توانید سطوح مختلفی از دید به فضای خارجی را تجربه کنید. با توجه به ساختمان های اطراف پروژه به این نتیجه می رسیم که اکثر آنها باکس های ساده با روکش نما هستند و گاهی از تنوع متریال برای ایجاد جذابیت در نما استفاده می شود. پنجره ها اغلب بدون شخصیت متمایز در نما قرار می گیرند. به نظر می رسد این تکرار الگوها در فرم های ساختمانی نوعی اجتناب از نوآوری است. اما در این پروژه سعی بر این است که این بی توجهی به نما به چالش کشیده شود و رویکرد جدیدی به مفهوم نما در نظر گرفته شود (نما سعی می کند مرزهای داخل و خارج پروژه را محو کند و از یک سطح به فضا.