آرمان مشهدی / فربد یمانی / معماری عباس آباد / نغمه کاسیری

معماری خانه ویلایی مدرن سامون

توسط ماریه عطایی · منتشر شده بهمن ۷, ۱۴۰۲ · بروزرسانی شده بهمن ۷, ۱۴۰۲

معماران: استودیو NaP

معماران اصلی: فربد یمانی، نغمه کاسیری، آرمان مشهدی

طراحان نور: EM Objects

مدیران پروژه: فربد یمانی، آرمان مشهدی، نغمه کسیری

مهندسین مپ: محسن زیبارجدی

مهندسین برق: ساسان نوش فر

مهندسان سازه: محمد پناهی

عکس ها: استودیو عمل

مساحت: ۵۵۰ متر مربع

سال: ۲۰۲۳

موقعیت: عباس آباد، ایران

شمال ایران به عنوان منطقه ای سرسبز با زمین های وسیع و حاصلخیز شناخته می شود. در گذشته ساختار شهری این منطقه به گونه‌ ای تعریف می‌ شده که زمین‌ ها دارای تقسیمات نسبتاً بزرگی با عملکرد کشاورزی بودند و خانه‌ ها در ابعاد و نسبت‌ هایی کوچک‌ تر از فضای بیرونی در مرکز این زمین‌ ها قرار داشتند. بنابراین، بخش عمده ای از فعالیت های ساکنان به فضای بیرونی سرازیر می شده است. اما در سال های اخیر ساختار و تقسیم زمین دستخوش تغییراتی شده و به تدریج کوچک شده است.

تضاد سنت و مدرنیته در معماری

امروزه ابعاد زمین به حدی رسیده است که عملا پس از ساخت بنا، فضای مفید و قابل استفاده چندانی در زمین وجود نخواهد داشت و به معنای مرگ فعالیت های روزمره در فضای بیرونی است. به نحوی که با حذف فضای باز در این خانه ها، زندگی و فرهنگ خاص این منطقه که در فضای بیرون جریان داشت، به کلی از بین رفته است.

در فرآیند طراحی، خانه های قدیمی در این اقلیم توسط تیم طراحی بررسی شده است. حیاط تضادی بین سبک زندگی داخلی و خارجی این خانه ها ایجاد می کند. حفظ ایده این فضاها و بازتعریف آن به سبک امروزی یک موقعیت انتقالی ایجاد کزده است. دولتی که به سامون ویلا این ویژگی را می دهد که همیشه خود را در تضاد سنت و مدرنیته می یابد.

بازسازی مفهوم حیاط در طبقه همکف

ایده پروژه حفظ طبقه همکف به عنوان بستری برای شکل‌ گیری فعالیت‌ های مختلف در ابعاد کل سایت پروژه است. توده و فضاهای داخلی با اشغال کمترین ردپای ممکن بر روی زمین معلق می شوند و با قرار گرفتن فضای داخلی در سطح بالایی، کل سطح زمین آزادانه مفهوم حیاط را بازتعریف می کند.

تعریف و شکل گیری توده معلق ساختمان در طبقه همکف با ایجاد کمترین سطح اشغال به منظور حفظ کیفیت فضای حیاط در خدمت ایده اصلی پروژه است. این توده (رو به شهر) به طور رسمی با فرم ساختمان های اطراف هماهنگ می شود و حریم فضای باز با پرده متحرکی فراهم می شود که گاهی کارکرد سنتی خود را حفظ می کند و صفحه بزرگی به شهر می بخشد. از طرفی توده در مقابله با طبیعت برای ورود به نور و ایجاد تنوع فضایی فعال و پویا ناکام مانده است.