زندگی نامه نورمن فاستر (norman foster)

نورمن فاستر،متولد ماه ژوئن ۱۹۳۵ و شهر منچستر،شاه مهره ی تاریخ معماری انگلستان است.او که از یک خانواده ی طبقه ی کارگر اهل منچستر بود،مدرسه را در سن شانزده سالگی ترک و درحالی که در سالن تالار شهر منچستر به عنوان منشی مشغول به کار بود به معماری علاقه مند شد.پس از گذراندن دوران سربازی در راف با ثبت نام در مدرسه ی معماری  دانشگاه منچستر به فراگیری دروسی نسبتاً سنتی پرداخت و سپس به صورت بورسیه در دانشگاه ییل پذیرفته شد.در آنجا با ریچارد راجرز ملاقات کرد و تحت تأثیر پل رودلف،باکمینیسترفولر،چارکز وری ایمز و میس وندررو قرار گرفت.در روند شکل گیری شخصیت حرفه ای فاستر نمی توان به نقطه عطفی اشاره نکرد که در حقیقت توانست فاستر را به جهانیان بشناساند و آن اعطای مدال طلای  RIBA  (یکی از ارزشمندترین جوایز معماری جهان) در سنین میان سالی به وی بود.درست زمانی که هنوز فرصت های زیادی برای او باقی مانده بود.

فاستر در پهنه ی عمر حرفه ایش گرچه با صراحت و قاطعیت تمام از جانبداری مباحث سبک گرایانه- که بخش مهمی از مباحث معاصر ما را به خود اختصاص داده- خودداری کرده و از آن فاصله گرفته است،اما از همان بدو فعالیت حرفه ای خود سعی بر کشف افق های تازه ای داشته که از آنچه امروزه بارزترین شوق معمارانه قلمداد می شود بسیار فاصله درد و این برگرفته از چشمه ی جوشان اساتیدش از فولر و ایمزتا پره،چاریو،پاکستون و ایفل می باشد.فاستر هیچگاه حتی نیم نگاهی نیز به نقدهای کلیشه مابانه ای که او را در زمره ی معماری صنعتی و نه هنری جای می داد نداشته و با ارائه ی شاهکارهای بی نظیری،به همگان بویژه منتقدین و تاریخ نگاران معماری آموخت که همانگونه که ریشه ی واژگانی «فن آوری» به «هنر» می زند مرزی از رئوس آن به تنهایی ارزشی در پی ندارد.

از فاستر زیاد می توان آموخت،اما مهمتراز هر چیز در شرایط کنونی صنعت ساخت و ساز کشورمان،آموزه های او در انطباق جنبه های هنری یک ساختمان با جوانبی مانند هزینه،زمان و کیفیت است.هرمی که دستیابی به هر یک از رئوس آن به تنهایی ارزشی درپی ندارد.

فن آوری به مثابه ی ضرورتی در معماری  بدین لحاظ، اهمیت نورمن فاستر درزمینه ی معماری معاصر،به ناچار نوعی هم زمانی و تقرب حیاتی بین ماهیت و کارهای او را می طلبد که ناگزیر باید زمان حال را با تمام فرم ها و بیان های معمارانه ی پیچیده اش پذیرا باشد،تا بر مشکل گرایش به تحلیل های تقلیل گرایانه بر اساس طبقه بندی های سبک شناختی و گونه شناختی فائق آید.
تداوم شیوه ی مدرن ؛ ایده های راهنما.
در دورانی که مهمترین شاخص آن،دیرباوری وشک اندیشی عمومی  و دلسرد کننده است،تلاش برای ارائه ی تعریف مشخصی از مدرنیسم- چه بر اساس عرف معماری فنی و چه بر پایه ی نظریه پردازی –بسیار دشوار به نظر می رسد.

گرچه نورمن فاستر با قاطعیت و صراحت تمام از جانبداری مباحث سبک گرایانه –که بخش مهمی از مباحث معاصر را به خود اختصاص داده است- خودداری کرده و از آنها فاصله گرفته است،از همان بدو فعالیت حرفه ای خود سعی کرده است به دنبال کشف افق های جدیدی باشد که از آنچه امروزه بارزترین شوق معمارانه قلمداد می شود،بسیار فاصله دارد.این امر بیش از هر چیزدراین حقیقت نهفته است که منبع الهام کارهای او را در تفکر و آثار معمارانی باید جستجو کرد که تاریخ نگاری معمول،از آنها به عنوان «خردمنداستاد» یاد نمی کند؛ یعنی از فولر تا ایمز،از واشمن تا پره یا چاریو و از پاکستون تا ایفل.در واقع،اینها کسانی بودند که از دل مشغولی های سبک گرایانه و نمادین روح زمانه ی مدرن فاصله داشتند.ولی در عین حال،عمیقاً به پروژه های خلاقانه متعهد بودند؛پروژه هایی که معیارهای سنجش قدرت تکامل معماری را به وجود آورد.فاستر که چشمه ی جوشان چنین افرادی بهره جسته است،پرسشهایی حیاتی از کل ماهیت شیوه ی مدرن مطرح می کند.در این میان،«تکنیک» مهم ترین ثابت ترین اصل در کارهای اوست و به عبارت دیگر،پل ارتباطی مستقیم بین معماری و دنیای تولیدات صنعتی پژوهش های فن آورانه (تکنولوژیکی) و علمی هنر است.

در همین حال،فن آوری-به مثابهی مجموعه ای از فنون و ابزارهای مربوط به آنها-مهم ترین و متمایز ترین ویژگی عصر ماست ووسعت این امر به حدی است که فن آوری،با تحسین آثار خاصی از این دوره-ازجمله کارهای فاستر-اصل مسلم مطرح شده توسط ماکس بنز را تقویت می کند؛اصل مسلمی که هنر و علم دوران فن آورانه را اتحاد هنر و علم فن آوری می داند.
این معمار اهل منچستر،ناآگاهانه در جهت شکل دهی یک هنرنهان وبه دور از شور و شوق سهل الحصول و زودگذر نوآوانگارد بودن،سعی کرده است در مسیر یک سیاستمدار واقعی گام بردارد تا دراین مسیر بتواند اثرات مثبت و نتایج مطلوب نوعی خاصی از هنری را که قدرت تغذیه اش را دارد.مورد مطالعه و بررسی قرار دهد.نورمن فاستر ،«معماری» را یک هنر کاربردی تعریف می کند.در روند ساخت یک ساختمان ،افراد زیادی درگیر هستند؛امکانات ذاتی وبالقوه ی بی شماری در خود معماری وجود دارد؛روشهای بسیار مختلفی برای سازماندهی یک فضا یا قرارگیری ساختمان با توجه به مکان وجود دارد؛و بالاخره ،برای ساخت یک ساختمان  از شیوه ها و فنون بسیار زیادی استفاده می شود.هر پروژه،ابزاری ناب و وواقعی برای ادغام و ترکیب تضادهای اجتناب ناپذیر با تضادهایی است که به تدریج و با تکوین روابط بین فضاهای عمومی و خصوصی یا بین آرمان ها و خواسته های اجتماعی و آسودگی اقتصادی ظهور یافته است.از طریق پروژه می توان جنبه های هنری یک ساختمان را با مسائلی چون هزینه ،زمان و کنترل کیفیت منطبق ساخت.با تلاش برای به کار گیری  کلیه ی داده ها در نظامی رضایت بخش از ارزشها- که تمام تصمیم گیری ها بر مبنای آن صورت می گیرد- همواره کوشیده ایم به نتیجه ای دست یابیم که کل به دست می آید،فراتر از مجموع اجزا باشد.

ساختار دفتر معماری فاستر و همکاران،این طرز تفکر را به صورت نوعی روش شناسی حرفه ای حرفه ای و منحصر به فرد منعکس می کند،نوعی روش شناسی که در نهایت،به عینی و قطعی از این شرکت تبدیل شده است.به طور مثال دز پروژه ی معماری-فنی به عنوان محصول هم کوشی اعضا در نظام برنامه/پروژه/ساخت،نورمن فاستر و همکاران او در این شرکت،نتایج بسیار عالی و ارزنده ای به دست آورده اند.بویژه در مهم ترین و حیاتب ترین مرحله های این روند؛یعنی کنترل زمان،هزینه ها،کیفیت مصالح و اثرخلق شده.
برای مثال،ساختمان دفتر مرکزی IBM در کوشام در مدت هشت ماه،مرکز تفریحی خطوط کشتیرانی فرد اولسن در اکلند لندن در مدت دوازده ماه و ساختمان دیگر IBMدر گرین فورد در مدت هشت ماه تکمیل شده است.

۱۹۶۴ در این سال با وندی چیزمن ازدواج کرد که ثمره آن ، دو فرزند به نام های " تی " و " کال " است . ۱۹۶۶ در این سال به عضویت انجمن معماران سلطنتی انگلستان در آمد
۱۹۶۷ فاستر همراه با " گروه ۴ " ساختمانی را طراحی کرد که وی را به شهرت جهانی رساند . این ساختمان ، کارخانه رلیانس در سوئد بود که آخرین بنای ساخته شده توسط این گروه است زیرا این گروه در همان سال منحل شد . سپس نورمن و وندی فاستر با هدف ایجاد یک مرکز برای طراحی و تحقیقات ، دفتر معماری فاستر و همکاران را تاسیس کردند . در این دفتر در مجاورت باغ کوونت قرار داشت
۱۹۶۸ در حین طراحی پروژه تئاتر ساموئل بکت ، با ریچارد باکمینیستر فولر آشنا شد که بعد ها ، تاثیر عمیقی در اندیشه و کارهای فاستر گذاشت . آشنایی ، سر آغازی بود برای دوستی و همکاری طولانی پر ثمری که تا زمان مرگ این استاد آمریکایی ( یعنی سال ۱۹۸۳ ) ادامه داشت . ۱۹۷۱
در این ، دفتر معماری فاستر و همکاران به طبقه همکف ساختمانی در خیابان فیتزروی ( که فقط چند صد متر از برج اداره پست فاصله داشت ) منتقل شد. تجهیز و طراحی داخلی این دفتر ، بستری بود برای بررسی و آزمایش مفاهیم و مصالحی که بعده ها هسته اصلی فلسفه کار فاستر را شکل داد . 
۱۹۷۴فاستر به عنوان نایب انجمن معماری انتخاب شد . شرکت او که قبلا با یک شرکت نروژی به نام " شرکت خطوط کشتی رانی فرداولسن " همکاری داشت ، دفتری در اوسلو تاسیس کرد و ابتدا کارهایی برای این کار فرمای نروژی انجام داد ؛ سپس با کارفرماهای دیگر در نقاط مختلف کشور همکاری کرد.
۱۹۷۵ در این سال ، ساخت دفترهای شرکت بیمه ویلیس ، فابروداماس در ایپسوویچ به پایان رسید و این پروژه ، شرکت فاستر را به شهرت جهانی رساند
۱۹۷۸ ساخت مرکز های هنرهای تجسمی سانز بوری ، آغاز مرحله ی مهم و درخشانی در زندگی حرفه ای او شد . پروژه های ارزشمند دیگری را برای او و همکارانش به ارمغان آورد
۱۹۷۹ در این سال شرکت بانکداری هنگ کنگ و شانگهای از وی دعوت کرد که همراه شش شرکت بین الملی دیگر ، در مسابقه ای محدود با موضوع طراحی دفتر مرکزی این بانک شرکت کند . با انتخاب طرح فاست به عنوان طرح برگزیده ، اجرای این پروژه به شرکت وی واگذار شد
۱۹۸۰ فاستر در این سال به عضویت انجمن معماران آمریکایی در آمد ، علاوه بر این ، در همین سال دکترای افتخاری دانشگاه انجلیای شرقی به او اعطا شد . در بیست و چهارم ژوئن نیز ، در مراسم اهدا مدال طلای سال ۱۹۸۰ به جیمز استرلین سخنرانی کرد
۱۹۸۱ در این سال با شرکت در مسابقه محدود طراحی ورزشگاه سرپوشیده فراکفورت آمین ، جایزه طرح برگزیده را دریافت کرد . در همین زمان ، معماری او در یکی از برنامه های مستند هنری Bbc معرفی شد و مورد بررسی قرار گرفت .

۱۹۸۲ در این سال ، دفتر آنها به خیابان گریند پورتلند و در مجاورت دفتر های شرکت Reba منتقل شد . همچنین به عنوان یکی از اعضای هیئت علمی دانشکده صنعتی هنر لندن انتخاب شد .
۱۹۸۳ در این سال ، فاستر بالاترین رتبه این حرفه را از آن خود کرد و " مدال طلای سلطنتی " رشته معماری را دریافت نمود . این مدال ، جایزه بین الملی ارزشمندی است که در سال ۱۸۴۸ ، ملکه ویکتوریا برای پیشرفت حرفه معماری در نظر گرفته بود . در مراسم اهدا این جایزه ، با کمینیستر فولر سخنرانی کرد . فاستر در این سال به عضویت دانشگاه سلطنتی در آمد . پس از برگزاری یک مسابقه ی محدود با شرکت گروه منتخب معماران ، از فاستر برای طراحی مرکز جدیدی برای Bbc در منطقه ی پورتلند دعوت شد . این مرکز در مقابل کلیسای آل سولز اثر جان ناش قرار دارد .
۱۹۸۴ در مسابقه محدودی که شورای شهر نایمز برای طراحی یک مدیاتک و مرکز هنرهای معاصر در آن شهر برگزار کرد ، طرح فاستر برنده شد . در همین سال اتحادیه ی بین المللی معماران ، جایزه آگوست پره را به وی اهدا کرد .
۱۹۸۶ دانشگاه بت ، دکترای افتخاری علوم را به فاستر اعطا نمود. در همین سال ، دو نمایشگاه مهم از کارهای او برپاشد : یکی در انجمن معماران فرانسه در پاریس ( بازگشایی در ژانویه ) و دیگری در دانشگاه سلطنتی لندن ( بازگشایی در اکتبر ) . وی جایزه موسسه طراحی ژاپن را به خود اختصاص داد . شرکت او نیز در همین سال در مسابقه تغییر شکل و بازسازی یک سایت ۴۸ هکتاری در منطقه کینگزکراس در لندن برنده شد . این پروژه ، در نوع خود بزرگترین و وسیع ترین طرح شهر سازی در اروپا است و شامل تفکیک طیف وسیعی از عملکردهای مختلف می باشد. از جمله این عملکردها می توان به ایستگاه تونل راه آهن متصل به پارک بزرگ اشاره کرد که اطراف آن از ساختمانهای مسکونی و اداری پوشیده شده است . این پروژه و پروژه ی چهارراه پاترنوستر ، آغاز مرحله جدیدی از اجرای پروژه هایی در مقیاس شهری بود . در سال بعد ، این شرکت طرح های شهری مختلفی برای شهرهای زیر طراحی و اجرا کرد: کمبریج ( ۱۹۸۹ ) ؛ نایمز، کانس و برلین ( ۱۹۹۰ ) ؛ گرینویچ ( ۱۹۹۱ ) ؛ روتردام ، لودن شید و یوکوهاما ( ۱۹۹۲ ) ؛ بافت تاریخی چارترس ، کورفو و لیسبون ( ۱۹۹۳ ) . هم اکنون این شرکت در حال انجام پروژه ای برای تغییر شکل و بازسازی قسمت وسیعی از مرکز شهر بارسلون است که مساحت سایت آن بیش از ۲۲۰ هکتار است .

۱۹۸۸ ظرفیت بالای این شرکت باعث شد که بتواند به مجموعه ی وسیعی از برنامه ها و پروژه های کلان مقیاس پاسخگو باشد . یکی از این پروژه ها ، برج مخابرات بارسلون است که به منظور آماده سازی شهر برای مسابقات المپیک در نظر گرفته شده است . نمونه های دیگر این پروژه ها ، مترو شهر بیلبائو ، پل دره گذری در منطقه ی رنس در فرانسه و ایستگاه زیرزمینی کاناری وارف در لندن ( ۱۹۹۱ ) است . ۱۹۸۹ این مصادف بود با فوت زود هنگام وندی ( همسر نورمن ) که آغازفعالیت حرفه ای نورمن همراه او بود و پس ازهمکاری در" گروه ۴ " ، یکی از موسسان دفتر معماری فاستر و همکاران بود . ۱۹۹۰ سازمان حفاظت از محیط زیست انگلستان ، ساختمان شرکت بیمه ویلیس ، فابر و داماس در ایپسوویچ ( ۷۴-۱۹۷۳ ) را جزء ساختمان های ارزشمند ( از نظر تاریخی ، معماری و سازگاری با محیط زیست ) اعلام کرد و مدال معتمدین Riba را به نورمن فاستر اعطا نمود . در همین سال ، فاستر عنوان " سر " گرفت . در این زمان ، دفتر معماری فاستر و همکاران ( که از این پس دفتر معماری سر نورمن فاستر و همکاران نامیده خواهد شد ) به ساختمان نوسازی در کیلومتر ۲۲ جاده ی هستار در نزدیکی رودخانه تیمز نقل مکان کرد . در این دفتر جدید ، تمام عملکرد های گوناگون مربوط به کارگاه ماکت سازی و مصالح ، بایگانی پرونده ها ، کتابخانه و آرشیو فیلم های ویدئویی و عکس ، همگی زیر سقف گرد آمده اند .
۱۹۹۱ دانشگاه معماری فرانسه ، به وی مدال افتخار اعطا کرد . در همین سال ، چندین پروژه ی جدید و ارزشمند را به اتمام رساند ؛ از جمله فرودگاه استانزتد، مرکز تلویزیونی آی تی ان ، نگارخانه های ساکلر ( که ملکه الیزابت دوم آنها افتتاح کرد) و برج سده در توکیو که همه آنها علاوه بر دریافت جوایز متعدد ، مورد ستایش تمام جهان قرار گرفت . در مراسم بازگشایی ساختمان کرسنت وینگ ، مرکز هنر های تجسمی سانزبوری نمایشگاهی بر پا کرد که حاصل شش سال فعالیت حرفه ای فاستر را به نمایش گذاشت . در نمایشگاه دو سالانه ی ونیز ، غرفه ی بریتانیا نیز تعدادی از طرح های فاستر و پنج معمار دیگر انگلیسی را به نمایش در آورد .
۱۹۹۲ دانشگاه و موسسه ی هنر و ادبیات آمریکا در نیویورک ، جایزه یادبود آرنولد برونر را به وی اعطا نمود . دانشگاه هامرساید به او دکترای افتخاری داد. برپایی چندین نمایشگاه در شهرهای پاریس ، بوردوکس ، رنس و آرسن سنان ، بر ارزش و اعتبار فاستر در اروپا افزود . در همین سال ، وی در چندین مسابقه معماری برنده شد که مهمترین آنها عبارتند از : فرودگاه جدید هنگ کنگ ، پارک مشاغل برلین ، مجموعه تسهیلات المپیک در منچستر و قسمت الحاقی آن به موزه ی ماقبل تاریخ در پرووانس .
۱۹۹۳ وسعت پروژه ها و تعدد قراردادهای بین المللی باعث شد که این شرکت ، دفتر هایی در شهر های برلین ، فرانکفورت ، هنگ کنگ ، نایمز و توکیو دایر کند . شرکت معماری سرنورمن فاستر و همکاران در آلمان ، در مسابقه طراحی پارلمان جدید برلین برنده شد . از دیگر موفقیت های وی در مسابقات معماری می توان به طرح موزه جنگ در هارتل پول و طرح مجموعه ی نمایشگاهی در لیسبون اشاره کرد . پروژه ی مرکز هنرهای معاصر در شهر نایمز فرانسه افتتاح شد . این پروژه به دلیل مشکلاتی که برای برگزاری مسابقه ( ۱۹۸۳) بوجود آمد ، با مدتی تاخیر انجام شد . ولی این مشکلات در ساخت مدرسه ی متوسطه شهر فرژو وجود نداشت . طراحی این مدرسه ، در سال ۱۹۹۱ به مسابقه گذاشته شد . انجمن معماران آمریکایی نیز ، در همین سال مدال طلای خود را به سر نورمن فاستر اعطا نمود.

برخی از آثار شاخص فاستر:

ورزشگاه کمپ نودانشکده حقوق دانشگاه کمبریج

هتل هارمون

مرکز تجارت جهانی (ساختمان شماره ۲)

برج هرست

هرم صلح و دوستی

فرودگاه بین‌المللی کویت

مرکز تولید مک لارن

برج هرمیتاژ

موزه هنر داتونگ

فرودگاه بین‌المللی هنگ کنگ ، چک لاپ کوک

ساختمان پارلمان آلمان

دفتر مرکزی شرکت بیمه ویلیس ،فابر و داماس ،ایپسوویچ

مجموعه الفیضیه ریاض عربستان سعودی

سازهٔ پنوماتیک موقت برای شرکت فناوری رایانه ،همل همپ استید

شرکت رنو در انگلستان

دفترها و استودیوهای جدید BBC در پورتلند

دفتر مرکزی شرکت سوئیس ری

پایانه مسافربری وفرودگاه استانزتد لندن

تحریریه خط معمار

منبع: http://archline.ir