محسن خزدوز

استودیو فرش باغ گوشخانه

توسط ماریه عطایی · منتشر شده اسفند ۲۳, ۱۴۰۲ · بروزرسانی شده اسفند ۲۳, ۱۴۰۲

معماران: SE-BÆR Studio

معماران اصلی: محسن خزدوز، ادیب ایروانی

کارشناس طراحی: مهسا مرادی

گرافیک: مهسا مرادی، مریم تویسرکانی

عکس ها: احسان هژیراصولی ها

مساحت: ۲۰ متر مربع

سال: ۲۰۲۳

موقعیت: اصفهان، ایران

محمد، مالک یک برند معتبر فرش صادرات محور، یک اقامتگاه قدیمی در منطقه تاریخی و معروف باغ گوشخان اصفهان خریداری کرده است که تعداد زیادی قالیباف را در خود جای داده است. قصد او این بوده که کل ساختار موجود را با بولدوزر خراب کند و یک ساختمان معاصر را که به فعالیت‌ های شناور اختصاص داده شده بود بسازد: قالی‌ بافی، نمایشگاه، آتلیه طراحی و اقامتگاه‌ های موقت برای مهمانان محترم.

با در نظر گرفتن پارامترهای پروژه، یک پرسش مهم مطرح کرده است: به دلیل وجود سازه‌ های ارزشمند اما فرسوده -یا متروکه یا کاملاً تخریب شده، که با چند طبقه جایگزین شده‌ اند- آیا می‌ توانیم تنها با افزودن یک ساختار جدید، تنظیماتی را برای تکمیل پازل به دست آوریم؟ آیا یک راه حل می تواند نیازهای مشتری را در کنار به حداقل رساندن اختلالات ساختاری، تولید زباله و جلوگیری از استفاده مجدد از مواد جدید برآورده کند؟

غیر ساخت و ساز

مفهوم طراحی پیشنهادی ریشه در ادغام استراتژیک ساختار جدید در بافت معماری موجود دارد. رویکرد پیشنهادی به جای انتخاب تخریب کامل، از استقرار «ساختمان در یک ساختمان» حمایت می‌ کند – کنار هم قرار دادن هماهنگی که به دیوارهای تاریخی احترام می‌ گذارد و به آنها احترام می‌ گذارد. قرار دادن استراتژیک یک حجم سبک در داخل دیوارهای فرسوده موجود به حفظ و تجلیل از بافت سایت کمک می کند. اصطبل استفاده نشده در ساختمان در نظر گرفته شده است که با یک سازه نوآورانه جایگزین شود.

با توجه به عدم وجود نماها یا پوشش های کاذب در این مجاورت و حضور غالب مصالح دیوار آجری اصلی، تصمیم گرفته شد تا از اصالت و یکپارچگی هر ماده به کار رفته در طراحی سازه جدید حمایت شود. این رویکرد به دنبال حفظ شفافیت و خامی ساختار است و در عین حال رابطه همزیستی بین عناصر قدیمی و جدید را تقویت می‌ کند و در نتیجه ارزش هر دو را افزایش می‌ دهد.

سازه شناور

با توجه دقیق به اختلاف ارتفاع بین ورودی اولیه سازه موجود و کوچه عقبی (تقریباً یک سطح)، ساختار جدید از نظر استراتژیک با سطح زمین تثبیت شده همسو می شود. این تصمیم ناهماهنگی سطح با سقف سازه موجود و همچنین تخلیه فضای زیر (پایلوت) را برای استفاده به عنوان یک منطقه نیمه باز کاهش می دهد. این طرح به یک حجم استوانه‌ ای شکل متبلور می‌ شود که توسط سه ستون فلزی سوراخ‌ شده است و در کنار نمای پانوراما فضایی باز ایجاد می‌ کند. این پیکربندی یک گفتگوی بصری عمدی بین معاصر و تاریخی است که بر همزیستی متمایز و در عین حال هماهنگ آنها تأکید دارد.

ظرفیت فضا

طراحی سازه های جدید مستلزم آن است که کارفرما بر اساس نیازهای آینده نحوه استفاده از فضا را تعیین کند. برای تسهیل طیف وسیعی از عملکردها و اطمینان از سازگاری، هر دو حیاط، همراه با پشت بام، با سنگریزه معدنی پوشانده شده اند. این انتخاب عملی نه تنها رویدادهای متنوع، نمایش فرش، نمایشگاه ها و رنگرزی نخ را در خود جای می دهد، بلکه بر تلاقی سنت و نوآوری نیز تأکید می کند. بخش قالی بافی به اتاق های بخش قدیمی اختصاص یافته است، در حالی که سازه شناور جدید یک استودیو همه کاره است که برای اهداف مختلف از جمله اقامت موقت، جلسات و آتلیه طراحی فرش شخصی مورد استفاده قرار می گیرد. در اصل، این طرح می‌ خواهد ترکیبی یکپارچه از سنت و نوآوری ایجاد کند، ارزش ذاتی قدیمی را ارج نهاده و در عین حال لایه‌ ای معاصر را معرفی کند که اهمیت تاریخی آن را غنی و ارتقا می‌ بخشد.