طراحی نما

معماری خانه کبوتر ، استودیو معماری دخمه

توسط تحریریه خط معماری · منتشر شده مهر ۷, ۱۴۰۳ · بروزرسانی شده مهر ۶, ۱۴۰۳

معماری خانه کبوتر

معماران: استودیو دخمه

مساحت: ۲۸۰ متر مربع

سال: ۲۰۲۲

عکاس: استودیو دید

مدیر پروژه: سیف الله نصیری

مهندس سازه: حسین زنگنه

مشاور برق: محمد شعبان

مدلینگ: نگار رشید

لوله کشی: شاهین پرهیزکاری

موقعیت: ایران، تهران

شرح پروژه معماری خانه کبوتر از زبان معمار

«کبوترخانه» ساختمانی سه طبقه با زیرزمین، حیاط و اتاق سرایداری در پشت بام در منطقه شمال تهران است. بازسازی این ساختمان با بودجه ای مقرون به صرفه و با تمرکز بر استفاده از مواد بازیافتی، ضایعات و منابع مقرون به صرفه و در دسترس با استفاده از نیروی کار غیر ماهر انجام شد. این طرح، حداکثر استفاده از ضایعات فلزی و پالت های چوبی بازیافتی را در اولویت قرار داده است.

استفاده از چوب و آهن تصفیه نشده در فضای داخلی واحدها، آنها را به فضاهای خنثی تبدیل می کند و به ساکنین این امکان را می دهد تا با ورودی خلاقانه خود آنها را شخصی سازی و تکمیل کنند. علاوه بر این، دوام این مواد به طور قابل توجهی هزینه های نگهداری و فرسودگی ساختمان را کاهش می دهد. به عنوان بخشی از بازسازی، سقف ها لایه بندی و بتن ریزی مجدد شدند. کفپوش یونیت ها از تخته های چوبی روسی ساخته شده است که روی سازه پروفیل آهنی پیچ می شود. این تخته ها قابل جابجایی هستند و امکان قرار دادن کابل ها و وسایل برقی زیر آن را فراهم می کنند.

سه فضای جدید در طول بازسازی اضافه شد: نمای جنوبی با یک بالکن جدید، یک زیرزمین توسعه یافته، که آن را از یک فضای ذخیره سازی به یک فضای قابل سکونت تبدیل می کند، و یک منطقه پشت بام گسترده برای اتاق نشیمن سرایدار.

با افزودن سازه ای به نمای جنوبی، بالکن های تمام قد برای تمامی طبقات ایجاد شد. نمای جدید متشکل از پانل های فلزی است که می توانند باز و بسته شوند و با ورقه های قلع بازیافتی از سقف یک ساختمان اولیه دوران پهلوی پوشانده شوند. این ورق‌های قلع سال‌ها در حیاط ضایعات نگهداری می‌شدند و چکش‌کاری و صاف می‌شدند تا با ظاهر زنگ زده و فرسوده اولیه‌شان دوباره استفاده شوند. پوسته اضافه شده نه تنها لایه امنیتی دوم را فراهم می کند، بلکه دید و حریم خصوصی را برای هر واحد کنترل می کند و در عین حال به عنوان یک سایه نیز عمل می کند. ترکیبی از گیاهان گلدانی پشت بالکن و ورقه های قلع زنگ زده، پیوندی ارگانیک ایجاد می کند و روح ساختمان را با هویت تاریخی تهران می آمیزد.

زیرزمین در ابتدا ۳۰ متر مربع با گودبرداری به سمت حیاط به ۵۰ متر مربع گسترش یافت. یک حمام، یک توالت و یک آشپزخانه کوچک اضافه شد و فضا از طریق پنجره های جدید به یک واحد قابل سکونت با نور طبیعی تبدیل شد. برای نصب این پنجره ها ۴۰ سانتی متر از سطح حیاط خاکبرداری شد.

در نمای بیرونی، درب اصلی آهنی ورودی با نقوش گل، که بازتابی از دوران تاریخی بنا است، حفظ شده است. در معماری ساختمان مسکونی فوق بخش های آجری نما تعمیر شد و سه حجم فلزی توخالی بین آجرها نصب شد که برای ایجاد فضاهای لانه سازی برای کبوترها طراحی شده بود.

در ادامه خط معمار شما را به دین سایر تصاویر دعوت می نماید.