معماری خانه‌ ای رو به سِدروس ، اثر محمدمهدی سعیدی، دنیا فرقانی

معماری: استودیو معماری سِدروس

معماران مسئول: محمدمهدی سعیدی، دنیا فرقانی

تیم طراحی: شادی حاجیان، ساناز شعبانی

طراحی فاز ۲ معماری: مهسا معصوم‌ زاده، کامیار طلوع‌ بهبود، شهباز شاهلی، مهشاد حیدر

گرافیک: مریم دبیری، ساناز شعبانی، غزل لاهوتی

طراحی و معماری داخلی: استودیو معماری سِدروس

مجری: استودیو معماری سِدروس

سرپرست کارگاه: مسعود وندحاتمی، فرهاد نیک‌ فراز

نورپردازی: استودیو معماری سِدروس

مهندس تاسیسات: مهندس محمدوند

نوع تاسیسات: چیلیر، موتورخانه مرکزی

مهندس سازه: حامد نوری

نوع سازه: پیش از بازسازی دیوار باربر با کلاف فلزی

موقعیت: استان البرز، جاده چالوس، روستای وینه، شماره ۳۴

مساحت زمین: ۱۱۵۰ مترمربع

زیربنا: ۵۹۰ مترمربع

سال شروع- پایان ساخت: ۱۴۰۰ – ۱۴۰۳

عکاس پروژه: محمدحسین حمزه‌ لویی

شرح پروژه از زبان معمار

خانه‌ ای رو به سِدروس، پروژه بازسازی یک ویلای مسکونی -تفریحی در منطقه‌ی وینه کرج است. طبیعت بستر پروژه، مهم‌ترین نیروی موثر در فرایند شکل‌گیری طرح بوده است. ساختمان موجود در کنار رودخانه، در جوار درخت سِدروسی ارزشمند، در حجمی از آسمان آبی و طبیعت کوهستانی قرار گرفته‌است. لذا رویکرد اصلی طراحی در این پروژه به آغوش‌کشیدن طبیعت و حضور حداکثری عناصر و عوامل طبیعی در خانه بوده‌است. آنچه در سازه قدیمی مغفول مانده بود. سدروس حیاط میزبان خانه است. آفتاب، آسمان، آب، گیاه و باد با حرکاتی آرام و دوار در بنا حاضر می‌شوند تا تجربه‌ی زیست مسالمت‌ آمیز با طبیعت را فراهم آورند. خط و خطوط به کار رفته در معماری با الهام از طبیعت، نرم و سیال اند که گه‌ گاه این سیالیت جای خود را به سکون و صلبیت می‌ دهد. همانگونه که در شمال با صلابت کوه مواجهیم و در جنوب با روانی آب.

دو چالش اصلی در بازسازی وجود داشت: نخست، کوتاه‌بودن سقف موجود؛ دوم، بسته بودن طبقات نسبت به یکدیگر. اسکلت موجود دیوار باربر، سقف طاق‌ضربی و کلاف فلزی مربوط به ۵۰ سال پیش بود. در راستای ارتباط حداکثری درون و بیرون، و همچنین برای برقراری ارتباطات زیستی میان طبقات، دو وید، یکی در محل خرپشته فعلی و دیگری در نشیمن پیش‌بینی شده‌است. سازه موجود تقویت و با اسکلت فلزی ترکیب شد. در طبقه‌ی منفی دو، تراز فونداسیون ۹۰ سانتی‌متر پایین‌تر رفت و به ارتفاع ستون الحاق شد. با توجه به حضور آجر در خاطره جمعی ما ایرانیان، آجر دستی سنتی به عنوان مصالح انتخاب شد و به عنوان متریال اصلی، درون و بیرون را به‌هم پیوند می‌دهد. بنا در جايی قرار دارد که نشاني ازمعماري ايراني نیست. کاربرد قوس‌ها در کنار متریال آجر يادآور تعلق بنا به مرز و بوم فرهنگي ايران با صورتي مدرن است. ضمن اينکه در ارزش‌گذاري ارتباط درون و بيرون موثر عمل  می‌کند. درخت سدروس تنومند حیاط در سکانس‌های مختلفی از لحظه ورود تا رسیدن به حیاط قابل مشاهده است. در نخستین مواجهه پس از ورود از خیابان سایه‌روشنی از شاخ‌و‌برگش از راه پله حیاط دیده می‌شود. بخشی دیگر از ورای طاق ورودی خود را نشان می‌دهد و هرچه به سمت حیاط پایین می‌رویم حجم بیشتری از درخت را از خلال بازشوها درک می‌کنیم تا به مواجهه مستقیم در حیاط برسیم. بافت و نقشِ نمای «خانه رو به سدروس» از میوه درخت کاج الهام گرفته شده است. همانطور که میوه‌های کاج در باد به زمین می‌افتادند و در سطح پراکنده می‌شوند، الگوی دانه‌های آن در سطوح نما بازنمایی شده اند، هم در بافت آجری نما و هم در لورهای فلزی نمای جنوب.

در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر معماری خانه‌ ای رو به سِدروس دعوت می نماید.

پلان ها، دیاگرام، سکشن و غیره.

تحریریه خط معمار

منبع: اقتباسی از دانشنامه هنر معماری