امیرفرشاد غفارزاده / طراحی داخلی کافی شاپ و رستوران / فرشید نصرآبادی

طراحی رستوران زنجیره ای پرشیکا، استودیو آینده

توسط مینا مقدم · منتشر شده تیر ۲, ۱۳۹۹ · بروزرسانی شده تیر ۲۹, ۱۳۹۹

رستوران زنجیره ای پرشیکا

طراحی رستوران های زنجیره ای پرشیکا، استودیو آینده

معماری: استودیو آینده

معمار مسئول: امیرفرشاد غفارزاده

موقعیت: ایران، تهران

تیم طراحی: مرجان صالح پور

مدیر پروژه: احسان فاضلی

مساحت: ۳۵۰ مترمربع

سال: ۱۳۹۴

عکاس: استودیو دید، فرشید نصر آبادی (گروه معماری آذر)

شرح پروژه

هیچ وقت تمام مسائل حل نخواهد شد و این واقعیت قرن ماست که معماران انتخاب کننده ‌ی حل مسائل هستند.

(پل رودولف)

امروزه با توجه به موقعیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و اقلیمی که بر حیات بشر سایه افکنده اند، رویکرد معماری به مثابه “حل مسأله” بشدت مورد توجه قرار گرفته است. در واقع باید گفت که در این پروژه مسأله یا سوال، رویکرد استراتژی معمار برای حل مسأله را مشخص می کند. گاهی این مسأله باوجود این که پیچیده است، به دلیل پاسخ های متنوع و بی شماری که در طول تاریخ بدان داده شده دارای پاسخ های واضح و روشنی می باشد. به طور مثال پروژه های مسکونی و در بعضی مواقع شرایط پروژه به معمار این امکان را می دهد تا برای پروژه سوالی متفاوت مطرح کند و به مسأله ی پروژه، لایه های متفاوتی را بیفزاید و آن را مجددا تعریف کرده و به شیوه ی جدید حل نماید. پروژه ی حاضر که شامل رستوران هی زنجیره ای است، برای معمار از این نوع پروژه ها بود.

در طراحی این پروژه مسأله ی اول، تأمین نیاز به غذاخوردن به گونه ای متفاوت بود. کارفرما خود تولیدکننده ی غذاهای آماده ی ایرانی و به علاوه غذاهای فرنگی مانند انواع سس ها برای پاستا ها بود. کارفرما تصمیم به ایجاد فضایی جهت ارائه ی غذا در دو مجموعه ی جمعیتی که شامل دانشگاه ها به ویژه خوابگاه های دانشجویی و به علاوه رستوران های بین راهی _ که معمولا از استاندارد و کیفیت کافی برخوردار نیستند_ بود.

در مرحله ی بعدی تیم مدیریت با همکاری کارفرما، تعریف جامع تری از درخواست اولیه کارفرما ارائه دادند. علاوه بر این پیشنهاد ایجاد “برند” رستوران های فرانچایز برای ارائه ی انواع غذاهای ایرانی و فرنگی از تولید تا مصرف با سرعت، کیفیت و استاندارد بالا داده و تعریفی جامع تر از توجیه اقتصادی پروژه، محدوده های مورد توجه، تغییر و تحول در ارائه ی غذا، تحول در “فضا” را ایجاد کرد. از این رو در ایجاد چنین برندی، معماری نیز بر اساس نیاز پروژه در نظر گرفته شد و طراحان از این نقطه با پروژه درگیر شدند.

در فرآیند پاسخ به این سوال، با توسعه ی سوالات کارفرما بر اساس نیاز طراحی، معماران یک پرسش جدیدی را مطرح کردند که مبنی بر این بود که چطور می توان یک اثر معماری ساخت که:

_ در عین این که بدون سایت بوده، در تمامی سایت های مختلف با اقلیم، ابعاد، جهت و نور مختلف، قابلیت سازماندهی بوده داشته باشد.

_ پروژه درونگرا و برونگرا بوده و علاوه بر این که دارای تنوع فضایی است، تمامی الزامات عملکردی رستوران های صنعتی را پاسخگو باشد.

_ در سایز های مختلف سرمایه گذاری، قابلیت ساخت را داشته باشد.

_ سرعت ساخت آن بالا باشد.

_ و مهم تر از همه دارای توانایی ایجاد هویت یک برند باشد.

در واقع باید گفت که مهم ترین مسأله در این پروژه “چگونه ساختن” بود؛ در نتیجه طراحان آلترناتیوهای مختلفی از سیستم های ساخت را ارائه داده و وقوع فرم را به تعویق انداختند. در این صورت به این نتیجه رسیدند که به یک ژن نیاز دارند، یک ژنی که منجر می شود تا پروژه هر دفعه به صورتی دیگر به وجود آمده و چیدمان شود، همانند یک “جورچین”. برای این که جورچین در حداقل زمان ممکن ساخته شود، طراحان با دسته بندی عملکردها از دو سیستم ساخت به طور همزمان استفاده نمودند: کلیه ی فعالیت های عملکردی و تأسیساتی در واحدهای مدولار پیش ساخته ای سازمان دهی شد. سالن های پذیرایی نیز در تطبیق با سایت ها به صورت سازه ی تیر و ستون از پیش ساخته و سقف بتنی به اجرا در آمدند.

اگرچه عواملی چون ابعاد، وزن، تجهیزات تأسیساتی و عملیاتی، متریال و حمل و نقل و اسمبل کردن در طراحی مدول ها یکی از معضل های اساسی می باشند، در این پروژه نیز یکی از مهم ترین معضلات ایجاد ترکیبی یکنواخت توسط آن ها بود و قابلیت تنوع فضایی و همچنین انعطاف پذیری پروژه را تحت تأثیر قرار می داد. بدین سبب طراحان با چرخش شبکه ای به میزان ۳۰ درجه، یک مدولی را طراحی کردند که از دو شبکه ی هندسی پیروی کرده و برای پروژه امکان ایجاد ترکیبات متنوع و هندسه ی غنی را فراهم آورد. در نتیجه حاصل ترکیب این گونه نظام مندی جورچینی شبیه “مربع تنگرام” بود. در واقع باید گفت که این راه حل مناسبی بود که طراحان ارائه دادند. به عنوان اولین پروژه و در همکاری با دانشگاه تهران، زمینی به ابعاد ۱۲×۳۶ و شیب ۷ درصد برای ساختن رستورانی با ظرفیت ۱۰۰۰ پرس غذا در ۳۵۰ متر‌مربع در اختیار این گروه گذاشته شد.

در ادامه با دیدن تصاویر خط معمار را همراهی نمایید.