معماری و طراحی ساختمان ورزشی دشت نور ، نرگس نصیری طوسی

معماری و طراحی ساختمان ورزشی دشت نور ، نرگس نصیری طوسی

معمار اصلی: نرگس نصیری طوسی

موقعیت: ایران، استان مازندران

مهندس سازه: بابک بهبودی

مساحت: ۴۰۵ مترمربع

سال: ۱۳۹۲

عکاس: شهریار مظاهری

در این بخش در خط معمار قصد داریم تا به شرح طراحی داخلی فضای ورزشی بپردازیم. ساختمان ورزشی دشت نور یکی از ساختمان های عمومی منطقه مسکونی دشت نور در شمال ایران است که امکانات و تجهیزات ورزشی به خصوص بدنسازی را برای ساکنین شهر فراهم آورده است. یکی از درخواست های کارفرما ایجاد دوسالن جداگانه بود، در حای که این دو سالن یک حجم منحصر به فردی بود که با سایر قسمت های این مجموعه هماهنگ می شدند. در نتیجه این کانسپت در حال طراحی، ساختمانی با حجمی پویا که یکپارچه است و به عنوان بخشی از چشم انداز اطراف به حساب می آید.

خط افق این ساختمان از یک جنگل، تپه های سرسبز و آسمان آبی ساخته شده است. بنابراین ساختمان باید بخشی از این چشم انداز طبیعی باشد. حجم اصلی ساختمان به طور آهسته از زمین حرکت می کند و به طرف آسمان منتهی می شود. فرم اوج گرفته ساختمان به نوعی یادآور آزادی روح، انرژی و همچنین ارتباط زمین و آسمان است.

ایده طراحی پنجره سرتاسری رو به آسمان بدین جهت بود که بازتابی از آن و همچنین جهت گیری به سمت نور باشد. طراحی پوسته ساختمان که بر روی توده حرکت می کند و انتخاب چوب به عنوان ماده اصلی نما باعث می شود ساختمان به طبیعت نزدیک شود.

این ساختمان در یک سایت با مساحتی در حدود ۷۴۵ متر مربع واقع شده است. طبقه همکف حدود ۲۳۵ متر مربع است که شامل لابی ، سالن بدن سازی ، حمام ، اتاق تعویض و همچنین یک بار است. طبقه اول حدود ۱۷۰ متر مربع است و یک سالن دیگر ، حمام ، اتاق تعویض و همچنین یک بار و مکانی برای نشستن و استراحت وجود دارد. مفهوم اصلی طراحی داخلی ایجاد فضایی است که هنگام انجام ورزش در داخل سالن ورزشی ، نمای حجم و شکل ظاهری را نشان می دهد.

ساخت این بنا دو دیواری است که از شرق و غرب روبرو هستند و هر دو در تلاشی عظیم هستند که به صورت منحنی حرکت  کنند. دو دیوار قوسی در ورودی و پایه اصلی کمک می کند تا طراحان ایده اصلی بالا آمدن از زمین به سمت آسمان را به هم پیوند دهند. شیب سقف ها به سه سطح مختلف تقسیم می شود که حرکتی جزئی و محکم در خط آسمان ایجاد می کند.

چشم انداز و سطحی که ساختمان در آن قرار دارد به گونه ای طراحی شده است که گویی ساختمان و ورودی را مشخص می کند. با انتخاب متریالی مشترک برای پوشش کف لابی و ورودی خارجی باعث شده تا مرز میان فضای داخلی و خارجی بوجود نیاید. طراحی چهار ستون چوبی در انتهای ساختمان ، فضایی را برای نشستن و جمع شدن در کنار هم ایجاد می کند و همچنین باعث می شود عابران پیاده بعد از اتمام ساختمان حرکات را احساس کنند. نگاه کردن به ورزش به عنوان فعالیتی که انرژی منفی زیادی را از دست می دهید و احساس آرامش زیادی می کنید و روحیه خوبی به طراح کمک کرد تا بتواند با این نگرش که به صورت عملکردی درست مثل یک سالن ورزشی کار می کند.

در ادامه با دیدن تصاویر خط معمار را همراهی کنید.

پلان ها، دیاگرام، سکشن و غیره.

تحریریه خط معمار

نگارنده: مینا مقدم

شرکت طراحی داخلی آوگون

منبع: Archdaily