پژمان طیبی

معماری آپارتمانی در گیلان

توسط ماریه عطایی · منتشر شده مهر ۲, ۱۴۰۱ · بروزرسانی شده مهر ۹, ۱۴۰۱

معماری ساختمان مسکونی

آپارتمانی در گیلان

شرکت، مهندسین مشاور / دفتر طراحی: دفتر طراحی پژمان طیبی

معماران اصلی: پژمان طیبی

تیم طراحی: پژمان طیبی ، محمد علی طیبی ، میلاد صفر نژاد

طراحی داخلی: پژمان طیبی

مساحت زمین: ۳۲۵ متر مربع

تاریخ شروع و پایان ساخت : ۱۳۹۷ – ۱۳۹۹

عکاس پروژه: ماهان حاجی عباس

شرح پروژه:

همه ما خطه شمال ایران ، مازندران و گیلان را با درختان سرسبز میشناسیم. معماری بومی گیلان نیز برایمان با چوب ، بالکن های بزرگ پیرامون ساختمان ، پرچین ها و … تداعی میشود. رشت، پرجمعیت ترین شهر این خطه، شهری بسیار پر تراکم بوده و به دلیل ساخت و سازهای چند دهه اخیر و سر بر آوردن آپارتمان های متعدد ، چهره ای همانند دیگر شهرها به خود گرفته و هویت خود را از دست داده است .

معماری آپارتمانی در گیلان که طراحی آن توسط تیم پژمان طیبی انجام شده است، در ابتدا قرار بوده آپارتمانی باشد همانند بقیه آپارتمان های دیگر . به طور معمول «اپارتمان» و «خانه روستایی» دو مفهوم غریبه اند . مفاهیمی روز به روز از هم دور شده و که در دهه های اخیر کمتر آپارتمانی در گیلان ساخته شد که همگام با معماری بومی آن منطقه باشد.

چالش پروژه مذکور ، بهره گیری و استفاده از معماری بومی و بازگرداندن این مفموم از دست رفته به ساختمان بوده است. آپارتمانی که نه قرار بود از معماری کلاسیک رومی و نه از معماری امروزی ( بین المللی) بهره گیرد. تیم طراحی قصد داشتند که هم در لایه فرم و هم در لایه عملکرد ، تا حد امکان خاطره هایی که رو به فراموشی هستند را مرور کنند و از عناصر بصری و هویت بخش خطه گیلان در طراحی خود بهره مند شوند.

در ابتدای امر، سعی نمودند که توده ساختمان را به گونه ای جاگذاری شود که درختان قدیمی موجود در حیاط حفظ شده و در عین حال ، دو رمپ سواره ( بالا و پایین رو ) و همینطور ورودی پیاده نیز در این بین جانمایی شود.

در زمان های نه چندان دور ، بخش بزرگی از زندگی در خانه های گیلانی ، در بالکن و فضای نیمه باز صورت میگرفته. اما بافت پرتراکم شهری، مجالی برای بهره بردن از ایوانی بزرگ، کشیده و سراسری را نمی دهد. و با توجه به دید نامناسب ساختمان همسایه روبرویی، عملا بلا استفاده باقی می ماند. لذا باید به نحوی این دید کنترل میشده است.

برای این منظور ، در ابتدا ، بالکن به نحوی چرخانده شده که دید مناسبی به فضای سبز انتها کوچه داشته باشد. و همچنین برای جلوگیری از اشراف و دید همسایه، جداره بالکن را با پوششی از چوبها پوشانیده اند. جداره ای که تداعی کننده دیوار‌ها و پرچین‌های معماری بومی گیلان، و یا هنر سنتی حصیر بافی می باشد. این دیوار مشکب چوبی در نهایت، به کل ساختمان تعمیم یافته و تبدیل به شالوده فرم بصری و هویت بخشی ساختمان شده است. فرمی که نه تنها در نما ، که در کل ساختمان مورد استفاده قرار گرفته است.

از آنجایی که فضای باز طبقه همکف عملا با راه های دسترسی و رمپ ها اشغال شده، هیچ حیاط و فضای بازی برای زندگی باقی نمانده بود. بنا بر این ، به جای پشت بام شیبدار، از بام مسطح استفاده و با باغ بام، فضای باز و فضا سبز عمومی ساختمان را تامین کرده اند.

از آنجا که در این ساختمان آسانسور به باغ بام دسترسی داشت، خرپشته دو طبقه و بسیار بلند بود. به طور معمول بخش هایی همچون خرپشته، به عنوان حجمی زائد در نظر گرفته می شوند و نقش آنها در ترکیب با بقیه ساختمان، نادیده گرفته می شود. در فرایند طراحی با تعمیم دادن پوسته مشکب چوبی ( طراحی شده جهت کنترل دید بالکن ها ) به خرپشته و حذف کردن قسمتی از سقف آخرین بالکن، خرپشته را به عنوان حجمی در هم تنیده با نما کل ساختمان دیدند.

طراحی فضاهای مشاء در معماری آپارتمانی در گیلان، در امتداد طراحی کلی ادامه یافته است. ورودی مجموعه، لابی ، سقف پارکینگ و نورپردازی آن فضا نیز با این پوسته مشبک چوبی ترکیب شده است.

با توجه به اقلیم مرطوب شمال، نیاز به کوران وجود داشته، بنابراین، راهرو و درب اتاق ها به گونه ای جانمایی شدند که به جهت باد همگام باشند. یک بازشو باریک درکمدی که در راهرو واقع شده بوده، به برقراری جریان کوران باد کمک کرد. نهایتا، در روند طراحی داخلی واحد ها، تصمیم گرفتند که فضا را به ساده ترین و مینیمال ترین حالت ممکن در بیاورند و به جای بازی با بافت ها ( کاغذ دیواری و … ) با حجم ها ( دیوار ها و فضاهای پر و خالی ) بازی شود. و از بافت مجوف چوبی (نما) استفاده نکرده و دست ساکنین را در انتخاب انواع مبلمان، بافت ها و سبکها طراحی داخلی باز گذاشته شده. و در نهایت، تنها فضای داخلی که بافت چوب در آن استفاده شده، سرویس ها و آشپزخانه است.

در ادامه خط معمار شما را به دیدین تصاویر بیشتر از پروژه جعبه های پنهان دعوت می نماید.