رضا مفاخر / طراحی نما / معماران ایران / معماری تهران / معماری معاصر ایران

طراحی معماری مجتمع تجاری تفریحی ستاره شرق (شاپرک)، رضا مفاخر

توسط تحریریه خط معمار · منتشر شده بهمن ۲, ۱۳۹۵ · بروزرسانی شده بهمن ۲, ۱۳۹۵

طراحی معماری مجتمع تجاری تفریحی ستاره شرق (شاپرک)، رضا مفاخر –

کارفرما: شرکت رامند عمران تات

موقعیت: ایران، تهران

مساحت: ۲۰۰۰۰

طراح: رضا مفاخر

تیم طراحی: فروزان وحدتی، تینا رکنی، سهیلا ابراهیمی، محمد بلوردی

گروه ساخت: رویال عمران تات

ارائه: تینا رکنی، حامد سرحدی، محمد امینیان، علی فلاحتی

شهرکودک شاپرک مشتمل بر فضاهای تجاری، تفریحی، اداری، بهداشتی_درمانی و پارکینگ های طبقاتی با تمرکز بر نیازها و خواسته های آشکار و پنهان کودکان و در نظر گرفتن دغدغه ها و چالش های مادران با هدف پاسخگویی به نیازهای این طیف در محدوده شرق تهران ساخته شده است.

این پروژه در برهه ای از زمان به مشاور واگذار شد که اجرای اسکلت و سازه کف طبقات آن اتمام یافته بود. بنابراین در کلیات حجم ساختمان که فرمی مکعبی و کاملا منطقی است امکان تغییری وجود نداشت. به این ترتیب مشاور در طراحی حوزه ای محدود و در عین حال موثر از مجموعه ایفای نقش نموده که شامل نمود بیرونی و ساختار فضایی داخلی آن می شود.

اهمیت معماری فضای مختص کودکان و هماهنگی با روحیات آنها برکسی پوشیده نیست و تعهد چنین فضایی ایجاد تجربه ای مثبت در مسیر رشد فکری کودک است. تخیل، بستر خلاقیت کودکان است و آنچه به عنوان ایده ی اصلی طرح در این پروژه مورد توجه قرار گرفته، ایجاد چنین بستری با القای وجهی خیال پردازانه به اسکلت منطقی و بی روح پروژه بوده است.

در راستای این هدف و با توجه به اینکه این مجموعه‌ی تجاری، بیشترین استفاده را در شب خواهد داشت، طرح با کانسپت ایجاد چشم اندازی از احجام نورانی و رنگی، معلق در پس زمینه آسمان تاریک شب پیش رفت. به این ترتیب تصمیم بر ایجاد سطح وسیعی از دیوار پرده ای۱ مشکی رنگ بود که در میان آسمان تاریک به گونه ای نامرئی احساس شود و زمینه ای باشد برای ظهور و درخشش صفحات نورانی پراکنده در آن. این صفحات بواسطه شکاف هایی افقی با رنگ های خالص نمود یافته و با ایجاد وجوه شکسته در آنها و نورپردازی متناسب بعد می یایند. آنچه پدید می آید، خلا خیال انگیزی است برآمده از حجمی صلب؛ تداعی گر مفهومی انتزاعی در قالب صورتی مینیمال.

اگرچه در روند اجرایی پروژه و در پی محدودیت های مالی، پیشنهاد مشاور مبنی بر پوشش نما با دیوار پرده ای از سوی کارفرما منتفی گردید، اما حساسیت نسبت به کیفیت تکنولوژی ساختمان مجموعه درمیان بافت فرسوده پیرامون، به انتخاب سرامیک خشک منجر شد. چنین انتخابی، با وجود آنکه ساختمان را در سطح پایین تری از زیبایی مورد نظر مشاور قرار داده ، اما مزایایی از جمله استحکام، ظرافت ساخت و کاهش وزن نما را به همراه داشته است.

پس از مواجهه با چنین دورنمایی، پیاده رو و جداره ورودی، به عنوان دومین سکانس از تجربه مجموعه اهمیت می یابد که در امتداد مسیر حرکت کودک، اتفاقی مهیج را برای اغنای او می طلبد. طرح اولیه دچارکمبود فضاسازی مناسب می باشد که در محدوده ورودی آن با راهکاری ساده انگارانه، صرفا به کاهش ارتفاع حجم بسنده شده است. بنابر چنین محدودیت هایی، در روند طراحی، بازی معماری به پیاده رو آورده شده و با خطوط نرم و ممتد، طرح هایی روایت گونه ساخته شده است. نهایتا چیدمانی هنری پدید آمده که به شکلی منعطف به کودک امکان بازی سازی های متنوع می دهد به طوری که کودک جزئی از آن است. حال، پیاده رو فضایی است با یک جریان پیوسته، در اشل کودکانه و ملموس، دنباله ای از اتفاقات خیال انگیز.