بازسازی کافی شاپ میلان، دفتر معماری ABMT
دفتر طراحی: ABMT .OFFICE(محمدتقی باقری و همکاران)
معمار اصلی: محمدتقی باقری
مسئول پروژه: ساره پورقربان
انیمیشن:ملیکا حسین پور
مجری: ABMT.BUILD(گروه نظارت و ساخت ABMT)، محسن مولایی
موقعیت پروژه: ایران، مشهد
زیربنا طراحی و ساخت : ۱۰۰۰ متر مربع/ مساحت زمین ۵۰۰ متر مربع
تاریخ شروع و پایان ساخت: ۲۰- مرداد -۱۴۰۳ الی ۱۷- دی -۱۴۰۳
این پروژه حاصل تلاش ۱۵۰ روزه ۳۶۷ نفری متشکل از کارگران، استاد کاران ، فلزکاراران ، نقاشان، نیروهای خدماتی، تکنسین های ماهر و … می‌باشد.
عکاس پروژه: استودیو دیمن
عوامل اجرایی پروژه: محمود عبدالهی، سردار نگهبان، حسین میکانیکی، احمد شاگرد حسین، تیم جوشکاری مهندس مصطفی عطاریانی، استا وحید، استاد مجتبی، استا رضا، تیم فلاشینگ نما، علی زارع ؛ سازهای چادری فرج الهی،
در گویش مشهدی، «میلان» به کوچه‌های باریک و پیوسته ای گفته می‌شود که حرکت و مکث را در هم می آمیزند.
بازسازی کافی شاپ میلان _فضای بینابینی
ایران با پهنه‌ای فرهنگی غنی و ریشه‌دار، در تاریخ معماری خود همواره رویکردی چندلایه نسبت به مفهوم شفافیت (Transparency) و حریم داشته است. در این نگاه، عرصه خصوصی و عمومی از طریق سلسله مراتب فضاهای گذار همچون هشتی، ایوان، رواق و حیاط به هم متصل می شوند، لایه‌هایی که مرز را حذف نمی کنند، بلکه آن را نرم و انعطاف پذیر می سازند.
چنین رویکردی را می توان در فرهنگ های دیگر نیز یافت؛ به ویژه در ژاپن، جایی که معماری سنتی با شوجی ها، باغ های داخلی و فضاهای نیمه‌باز، پیوندی تدریجی میان درون و برون ایجاد می‌کند. ایران و ژاپن، با وجود تفاوت‌های جغرافیایی و مذهبی، هر دو درک عمیقی از ارزش «مرز انعطاف‌پذیر» دارند.
از سوی دیگر، واتیکان به عنوان مرکز مذهبی جهان کاتولیک، نمونه‌ای از شهری است که مرزهای بصری و فیزیکی خود را با مفاهیم آیینی تعریف کرده است. اما همانند ایران و ژاپن، با گذر زمان و تغییر ارزش‌ها، این مرکز نیز به سوی شفافیت و تعامل بیشتر با جهان پیش رفته است؛ تحولی که بیش از همه در فضاهای عمومی و پروژه‌های فرهنگی آن مشهود است.
شهر مشهد، به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز مذهبی و فرهنگی ایران، در دهه‌های اخیر مسیری مشابه اما با شدت بیشتری را تجربه کرده است: بست ه‌شدن نماها، کاهش ترنسپرنسی و حذف تدریج‌پذیری فضایی. با این حال، ظهور نسل‌های جدید | به‌ویژه نسل زد | ارزش‌ها را به سوی انعطاف‌پذیری، بازبودن و تعامل اجتماعی سوق داده است. این تغییرات در خواستگاه فرهنگی کارفرمای پروژه «میلان» که خود از این نسل است بازتاب یافت و روند طراحی را از ساختارهای بسته به سوی فضاهای بینابینی، پیوستگی فضایی و شفافیت چندسطحی هدایت کرد.
این پروژه در امتداد محور پررفت‌وآمد بلوار سجاد و بر روی قطعه‌ای ذوزنقه‌ای‌شکل واقع شده است؛ سایتی که پیش تر کاربری کافه–رستوران داشت. این موقعیت شهری، با کریدور بصری خطی در امتداد بلوار، فرصتی برای خلق یک نقطه شاخص شهری و چالشی برای بازتعریف فضایی محدود و چندسطحی فراهم می‌کرد.
در گویش مشهدی، «میلان» به کوچه‌های باریک و پیوسته‌ای گفته می‌شود که حرکت و مکث را در هم می‌آمیزند. این مفهوم به راهبرد طراحی پروژه تبدیل شد: فضایی میانی که در آن گردش و عبور بخشی از تجربه معماری است. هدف، تبدیل مسیرهای عمودی و افقی به یک پرومناد معمارانه بود که ادراک درون و برون را به هم پیوند دهد.
دو گذر مرتفع موازی، ستون فقرات حرکتی پروژه را شکل می‌دهند. این مسیرها از ورودی شفاف آغاز شده و به‌صورت راهروهای نیمه‌باز در امتداد نمای ساختمان امتداد می‌یابند. جداره‌های فلزی مشبک عمودی، پیوستگی بصری میان داخل و خارج را فراهم کرده و با حرکت کاربران، نما را پویا می‌سازند. این گذرها فضاهای متنوع پروژه از کافه و رستوران گرفته تا نانوایی، شیرینی‌پزی، فضای کار اشتراکی، اتاق جلسات و تراس اصلی را به هم متصل می‌کنند.
در تراز همکف، مسیر سبزی با شیب ملایم کاربران را به فضاهای عمومی هدایت می‌کند و پلکان فولادی معلق، دسترسی به حلقه حرکتی طبقات بالاتر را فراهم می‌آورد. طبقه دوم به فعالیت‌های تولیدی اختصاص یافته و نیم‌طبقه‌ای برای انبار در نظر گرفته شده است.
پوسته ساختمان با پوشش فولادی مشکی و صفحات مشبک عمودی طراحی شده که بازی نور و سایه را در طول روز شکل می‌دهد. این صفحات، تعادلی میان شفافیت و حریم ایجاد کرده و نور طبیعی را به الگوهای متغیر بر سطوح داخلی تبدیل می‌کنند. در شب، نورپردازی داخلی، مسیرهای حرکتی را همچون نوارهای درخشان در جداره شهری نمایان می‌سازد.
درون ساختمان، تضاد میان سازه‌های فولادی تیره و کف‌سازی روشن، عمق بصری فضا را افزایش می‌دهد. درخت کاج تنهای موجود در سایت، که پیش‌تر نادیده گرفته شده بود، اکنون به‌عنوان نقطه کانونی در توالی منظر ورودی ادغام شده است.
حرکت در «میلان» همچون عبور از کوچه‌ای معلق است؛ دنباله‌ای از قاب‌های دید، نورهای فیلترشده و پرسپکتیوهای متغیر. نما همزمان مرز و صحنه‌ای است که حضور و حرکت کاربران، چهره بنا را در طول زمان دگرگون می‌کند.
با تلفیق مسیر گردش و نما، «میلان» روایتی نو از فضاهای بینابینی در بافت متراکم شهری ارائه می‌دهد؛ روایتی که از میراث بومی الهام می‌گیرد و در گفت‌وگو با تجربیات جهانی از کیوتو تا واتیکان به زبانی معاصر ترجمه می‌شود.
در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر بازسازی کافی شاپ میلان دعوت می نماید.
تصاویر پیش از بازسازی کافی شاپ میلان
پلان ها، دیاگرام، سکشن و غیره.
تحریریه خط معمار
منبع: دفتر معماری ABMT
تعداد بازدید: 49
