بازسازی خانه فرهنگ و هنر سپند، محمدرضا سماواتی و مریم کریمیان

بازسازی خانه فرهنگ و هنر سپند

معماران: محمدرضا سماواتی و مریم کریمیان

مساحت: ۴۲۵ متر مربع

سال: 1403

عکاس: محمد حسن اتفاق

معماران ارشد: محمدرضا سماواتی، مریم کریمیان

طراحی مکانیکی: فرنود آینه‌دار

نورپردازی: محمد فخرایی

شرکت سازنده: گروه ساختمانی کیاسازه

دستیار طراحی: یاسمن حصاری

ناظر: گروه ساختمانی کیاسازه

گرافیک و ارائه: dotline_studio

شهر: ایران، تهران

شرح پروژه بازسازی خانه فرهنگ و هنر سپند از زبان معمار

خانه فرهنگ و هنر سپند، احیای یک اقامتگاه ارزشمند از دهه ۱۹۶۰ میلادی است که در ابتدا توسط دکتر پاک نیا طراحی شده بود. این خانه که زمانی خانه و مطب دکتر اسماعیل زاده، متخصص قلب، بود، اکنون از مکانی مختص مراقبت‌ های فیزیکی به بستری برای فرهنگ و اجتماع تبدیل شده است.

سازه اولیه شامل سه بخش خطی بود: ساختمان اصلی، حیاط و محل سکونت خدمتکاران. در فرآیند بازسازی، حیاط به قلب پروژه تبدیل شد. صفحات بتنی تاخورده و شکسته در اینجا به عنوان سکوهای نشیمن قرار داده شدند که دعوت به گردهمایی و گفتگو می‌کنند. این سطوح، استعاره‌هایی برای لایه‌های زمان و تجربه انسانی، کیفیت‌های فضایی متنوعی – از تنهایی و گفتگوی صمیمانه گرفته تا رویدادهای جمعی بزرگتر – ایجاد می‌کنند که منعکس کننده تنوع اجتماعی کاربران است.

ساختمان اصلی با حداقل تغییرات اساسی حفظ شد. فضاهای داخلی آن به طور انعطاف‌پذیری برای میزبانی عملکردهای جدید مانند گالری، کلاس‌های درس و یک سینمای کوچک تطبیق داده شدند. این رویکرد نشان می‌دهد که بازسازی در اینجا بازسازی نوستالژیک نیست، بلکه تفسیر مجددی از حافظه مکانی است.

ساختمان کوچک‌ تر خدمتکاران، که زمانی فرسوده و قدیمی بود، با توری فلزی پوشیده شده بود که از گیاهان رونده پشتیبانی می‌کند. این پوسته ثانویه گذشته را پاک نمی‌کند، بلکه آن را از طریق یک فرآیند زنده به آینده متصل می‌کند.

در داخل مجموعه، گالری به طبقه اول منتقل شد تا مکانی بازتر و سازگارتر برای مخاطبان فراهم کند. در همین حال، سالن پذیرایی طبقه همکف، با اختلاف سطح‌های موجود، به فرصتی تبدیل شد: صحنه‌ای پویا و چندلایه برای اجراهای زنده، نمایش فیلم و کارگاه‌ها. بنابراین، فضاها شخصیتی جدید – جایی بین گذشته و حال – به خود گرفتند که در آن زندگی جمعی از طریق تجربیات فرهنگی معاصر دوباره تصویر می‌شود.

این ساختمان که در اصل ویلایی از دهه ۱۹۵۰ میلادی است، علیرغم دهه‌ها تحول شهری، تمامیت معماری خود را حفظ کرده است. خیابان ویلا زمانی مملو از خانه‌های مشابه بود که امروزه تنها تعداد کمی از آنها باقی مانده است. در میان آنها، این خانه به عنوان یکی از قابل توجه‌ترین و تأثیرگذارترین خانه‌ها برجسته است. اهمیت آن نه تنها در قدمت یا بقای آن، بلکه در برانگیختن لایه‌هایی از تاریخ معماری و هویت شهری نهفته است.

بنابراین، رویکرد طراحی بر حفظ سازه، تقویت تمامیت فضایی آن و بازتفسیر ارزش‌های اساسی آن متمرکز شد. با انجام این کار، پروژه از جزئیات هنری و اصالت تاریخی محافظت می‌کند و در عین حال خانه را قادر می‌سازد تا بار دیگر نقشی فعال در زندگی معاصر شهر ایفا کند.

در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصویر بازسازی خانه فرهنگ و هنر سپند دعوت می نماید.

پلان ها، دیاگرام، سکشن و غیره.

تحریریه خط معمار

منبع: Archdaily