معماری مهمانخانه ندارگ، دفتر معماری دیگر
معماران: NextOffice – علیرضا تغابنی
مساحت: 95 متر مربع
سال: 1403
عکاس: استودیو نیل، احسان حاجی رسولی ها
معماران اصلی: علیرضا تقابنی
دسته: تیم طراحی معماری هتلداری: نیلوفر قبادی، هادی آل داوود، علی قدس، میثم فیضی، شنبه دهقانی، عبدالله دهقانی، مظمل نوهانی، زالور نوهانی، اکرم نوهانی، عبدالرحیم دلوش زهی، مهرداد مکارمی، ستار گنجعلی پور، مسعود صوفیانی، فرزادیا فراست، هادی ایرانی، درسا صادقی، هما اسدی، عسل کرمی، مرضیه نوروزی، احسان آهنی
تسهیلگر اجتماعی: روستایش، مینا کامران
کشور: ایران
شرح پروژه معماری مهمانخانه ندارگ از زبان معمار
مهمانسرای ندارگ یک پروژه غیرانتفاعی است که در روستایی دورافتاده با تقریباً ۲۰۰ خانوار از اقلیت سنی-بلوچ در جنوب شرقی ایران واقع شده است. در سیستم توسعه متمرکز و همگن مذهبی ایران، اقلیت های قومی و مذهبی به طور سیستماتیک کنار گذاشته می شوند. در روستاهایی مانند کهنانی کاش، این به حاشیه رانده شدن به ویژه به دلیل اجرای محلی ذکر – یک باور مذهبی که توسط دولت مرکزی بدعت آمیز تلقی می‌شود – شدید است.
در پاسخ، ابتکارات مردمی به عنوان نوعی خودگردانی پدیدار شده‌اند. خانم کامران، یک تسهیل گر اجتماعی که پیش از این با آقای شنبه – مشتری ما و یک روستایی بانفوذ – در ساخت پل، کتابخانه و تصفیه آب همکاری کرده بود، یک مهمانسرای چند اتاقه با محوریت نقش شنبه پیشنهاد داد. هدف توزیع «برکات مهمان نوازی» در سراسر روستا بود. پیش از این، شنبه در اتاقی از خانه خود از مسافران پذیرایی می کرد.
این زمین توسط یکی از اهالی روستا به نام هیبتان بلوچ اهدا شده و با همکاری تیم طراحی، ریش سفیدان روستا، تسهیل گر و شنبه انتخاب شده است. این مکان که در نزدیکی زمین‌های کشاورزی واقع شده، در نزدیکی شورای روستا و خانه شنبه قرار دارد. طرح حول یک حیاط نیمه باز متمرکز است که توسط یک سقف چندلایه سایه دار شده و امکان خنک سازی غیرفعال و جریان هوا بین و درون اتاق‌ها را فراهم می کند.
این طرح، با استفاده از خرپاهای دست‌ساز به جای تیرهای سنتی، گونه‌شناسی منطقه‌ای کاپار را بازتفسیر می‌کند تا از یک سقف پهن و چترمانند پشتیبانی کند. سقف و دیوارهای دولایه، انتقال حرارت را کاهش می‌دهند. در طول پروژه، تیم در گفتگوی مداوم با صنعتگران محلی برای تطبیق و اصلاح تکنیک‌های بومی کار می‌کرد. این تلفیق از طریق تضاد بین هندسه گنبدی شکل طاق‌های ایرانی و نقص جزئیات دست‌ساز؛ بین حجم دیوارهای سنگی ضخیم و سبکی سایبان؛ و بافت‌ها و جزئیات نقاشی‌گونه، زیبایی‌شناسی متمایزی ایجاد کرد.
ساخت و ساز کاملاً مشارکتی بود. طی چهار ماه، روستاییان دیوارهای سنگی را بالا بردند؛ کاپارها طی سال بعد تکمیل شدند. بودجه از دفتر بعدی، وام بانکی، کمک مالی آقای شنبه و مشارکت سایر روستاییان تأمین شد – در مجموع تقریباً ۸۰۰۰ پوند، بسیار کمتر از هزینه‌های معمول ساخت و ساز.
از آنجایی که ساخت و ساز به صورت مشارکتی انجام شد، به جای ابزارهای رایج نقشه برداری، طرح سایت با استفاده از نخ و مثلث در یک بازی که کودکان محلی در آن شرکت داشتند، پایه گذاری شد. بزرگان شب ها از برگ های کرز که توسط جوانان جمع آوری شده بود، طناب های ساخته شده از الیاف نخل می بافتند، در حالی که زنان در بافت حصیر، گچ کاری، دوخت پرده و تهیه غذای روزانه مشارکت داشتند. این تلاش های بین نسلی، کمبود را به تدبیر تبدیل کرد.
در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر معماری مهمانخانه ندارگ دعوت می نماید.
پلان ها، دیاگرام، سکشن و غیره.
تحریریه خط معمار
منبع: Archdaily
