انیمیشن ساخت خانه آبشار، اثر ماندگار فرانک لوید رایت

انیمیشن ساخت خانه آبشار، اثر ماندگار فرانک لوید رایت –

خانهٔ آبشار یا فالینگ‌واتر (به انگلیسی: Falling water) که به آن "اقامتگاه کافمن" نیز گفته می شود٬ خانه‌ای است که معمار معروف آمریکایی، فرانک لوید رایت، در سال ۱۹۳۵ در پنسیلوانیای آمریکا طراحی کرده‌است و جز یکی از برترین آثار معماری قرن بیستم به شمار می‌رود.

این خانه در نزدیکی شهر پیتسبورگ و به سبک «معماری اُرگانیک» ساخته شده است.

برخی ویژگی های خانه آبشار:

• حداقل دخالت در محیط طبیعی
• تلفیق حجم ساختمان با محیط طبیعی به گونه ای که هر یک مکمل دیگری باشد
• ایجاد فضاهای خارجی بین ساختمان و محیط طبیعی
• تلفیق فضای داخل با خارج
• نصب پنجره های سرتاسری و از بین بردن گوشه های اتاق
• استفاده از مصالح محیط طبیعی مانند صخره ها و گیاهان چه در داخل و چه در خارج بنا
• نمایش مصالح به همان گونه که هست، چه سنگ باشد چه چوب و یا آجر
• استمرار نمایش مصالح از داخل به خارج نما

در این بخش، قصد داریم انیمیشن ساخته شده درباره خانه آبشار را ارائه کنیم که مشاهده ی این انیمیشن برای دانشجویان عزیز و کسانی که دوست دارند با مبحث ترکیب احجام آشنا شوند، مفید خواهد بود. این ویدیو را می توانید از طریف لینک زیر دانلود نمایید:

    انیمیشن ساخت خانه آبشار، فرانک لوید رایت   ||   لینک کمکی

مختصری در مورد خانه آبشار:

خانه آبشاری یا درخت کاج همان خانه ای است که توسط معمار سرشناس فرانک لیود رایت در سال ۱۹۳۵ در یکی از روستاهای جنوب غربی پنسیلوانیا ( ۴۳ مایلی (یا ۶۹ کیلومتری ) جنوبی ترین منطقه پیترز برگ طراحی شد . بخشی از این خانه با عنوان زیباترین طرح روی قسمتی از آبشار رود بیرران در بخش میل ران از شهرستان استی وارت ، استان فیات پنسیلوانیا در ، های نیز لورل از ناحیه هیلدز کوهستانی آلیجنی در زمان کمی پس از ارائه طرح مذکور توسط رایت ساخته شد که در بین لیست اسامی زندگی بخش اسمیت سونیان که از ۲۸ مکان تشکیل شده تحت عنوان « 28 جای دیدنی قبل از مرگ » قرارگرفته و ارائه این طرح در سال ۱۹۶۶ میلادی خود یک رویداد مشهور و تاریخی ملی می باشد . در سال ۱۹۹۱ ، اعضای موسسه معماری آمریکا به این طرح نام بهترین کار تمام وقت معماری آمریکایی را دادند. و نیز در سال ۲۰۰۷ طبق AIA (American’s Favorite Architecture) 29 ردیف در لیست برگزیده معماری آمریکا و بطور مخفیانه ای شکل گرفت .

تاریخچه:

بازسازی تاریخچه خانه آبشاری در ۶۷ سالگی اش این فرصت را برای فرانک لیود رایت ایجاد کرد که با طراحیها و ساختارهایش از ۳ ساختمان در بناهای معماری دوباره ظهور کند . سه کار اصلی وی از اواخر دهه ۱۹۳۰ با نامهای : خانه آبشاری ، ساختمان مومی شکل جانسون درراسین ، ویس کانسین و خانه هربرت جکوبس در مادیسون (ویسکانسین) دوباره او را به اوج شکوفایی در جامعه معماری برگرداند . فرضیه خانه آبشاری یکی از معروفترین فرضیات معماری است که توسط ادگارکافمن بزرگ (یکی از موفق ترین مردان تاجر و رئیس فروشگاه بزرگ کافمن) اجرا شد . پسرش بنام ادگار کافمن کوچک بطور مختصری به مطالعه معماری تحت نظر رایت پرداخت و بدین ترتیب ادگار بزرگ با کمک رایت و پسر خود موفق شد تا هزینه ای معادل با ساخت خانه ای در ۱۲ متر مربع را در این پروژه سرماگذاری کند .

این مدل در ابتدا در شرح هنرهای صنعتی در چارچوب مرکز راک فلر و در پانزدهم آوریل سال ۱۹۳۵ ارائه شد . پس از شرح و توصیف متشابه دیگری در نیویورک ، کافمن بزرگ ترتیبی داد تا مدل نمایشی را در پیترزبرگ و با عنوان توصیفی « خانه های جدید بجای خانه های قدیمی» بسازد؛ که این مدل توسط دولت فدرال ایجاد مسکن مورد حمایت قرار گرفت . این مدل در هجدهم ژانویه برای یازدهمین طبقه از فروشگاه کافمن اجرا شد .

کافمن در « لاتورله » یک ملک لوکس فرانسوی زندگی می کرد که این ملک توسط معمار سبک معروف پیترزبرگ بنام بنوجانسن (۱۹۶۴-۱۸۷۴) در حومه بسیار مجلل و شیک فوکس چاپل در سال ۱۹۲۳ برای ارگار. جی. کافمن طراحی شد . رایت در سه شنبه هجدهم دسامبر از بیرران دیدن کرد و کافمن ها و رایت از رفع خستگی در لاتورله بسیار لذت بردند . آن لحظه که رایت ( یعنی همان کسی که برای اغوای بالقوه یک مشتری هیچ فرصتی را از دست نمی داد) با این لحن که کافمن مسن از فاصله دور قادر به شنیدن صدایش باشد به ادگار کوچک گفت : « ادگار این خانه شایسته والدین تو نیست .» نظر کافمن را به مدلی با ارزش معطوف کرد . خود شخص کافمن مالک ملکی خارج از پیترزبرگ بود که دارای یک آبشار و تعدادی کلبه (همانند کلبه هایی که در مناطق روستایی استفاده می شوند) بود . وقتیکه کلبه های مذکور خراب شدند، آقای کافمن با رایت تماس گرفت. در هجدهم دسامبر سال ۱۹۳۴ رایت دوباره از بیرران دیدن کرد و بدین ترتیب تقاضای نقشه برداری از نواحی اطراف آبشار را داد . یکی از این نقشه برداریها توسط شرکت مهندسی فیاب از شهر تاون پنسیلوانیا صورت گرفت که کار اصلی آنها اندازه گیری تمامی سنگ ریزه ها، درختان و تهیه نقشه مکان نگاری را در بر می گرفت و در مارچ سال ۱۹۳۵ گزارش کامل کار آنها به رایت ابلاغ شد .

طبق گزارشات شاگردان رایت در تالسین که کافمن بزرگ در ۲۲ سپتامبر در میلواکی بود ، یعنی ۹ماه پس از اولین ملاقاتشان ، و در صبح زود یکشنبه رایت را به خانه اش دعوت کرد تا با این خبر که قبل از صرف نهار تمایل به دیدن وی دارد ، رایت را غافلگیر کند . او نمی توانست بیش از این منتظر بماند تا برنامه های رایت را ببیند .

رایت در آن گفتگوی اول صبح به کافمن گفت که در حال کار روی برنامه ها می باشد ، اما در واقع هنوز هیچ طرحی ندارد . بعد از صرف صبحانه آنروز ، رایت در میان گروهی از شاگردان بسیار عصبی اش ، در کمال خونسردی و آرامش ظرف ۲ ساعت الگوهایی را ترسیم کرد و بدین ترتیب باعث شد کافمن به طرف تالسین حرکت کند . و درست در این زمان بود که کافمن برای اولین بار دانست که رایت قصد دارد بجای ساختن خانه زیر آبشار آنراروی آبشار بسازد، تا منظره یک آبشار کوچک را همانطور که او انتظار داشت را ایجاد کند .

باید به این نکته اشاره کرد که کافمن در ابتدا پس از اینکه از طرح رایت برای ساخت خانه اش بالای آبشار آگاه شد شدیداً ناراحت گشت . وی خانه ای را می خواست و مدنظر داشت که در حاشیه جنوبی رودخانه بیرران قرار بگیرد که از آنجا بتوان مستقیماً منظره آبشار را دید. او به رایت گفت که جنبه مورد علاقه اش به منظره رودخانه بیرران برمیگردد .

طراحی و ساختمان سازی

درست در زمانی که رایت تصمیم به ساخت خانه در محل مورد نظر گرفت ، متوجه مشکلات ساخت در آن ناحیه شد . محل حاشیه شمالی رودخانه بیرران به اندازه کافی وسعت نداشت تا یک فونداسیون نرمال را برای ساختن خانه مورد نظر رایت فراهم آورد . گذشته از این مسئله او می بایست درخواستهای مالک که تمایل به بازدید و بررسی آن منطقه داشت را نیز مدنظر قرار می داد. برنامه های کافمن برای پذیرایی از گروه های بزرگی از دوستان و برپایی مهمانی های بزرگ باعث شد که رایت بداند خانه مذکور باید بزرگتر از آنچه او برنامه ریزی و طراحی کرده بود باشد . همچنین خانم و آقای کافمن اتاق خوابهای جداگانه زیادی را می خواستند . بدین ترتیب که یک اتاق خواب برای پسر بزرگشان و نیز اتاقهایی اضافه برای مهمانان می خواستند . راه حل رایت برای این مشکل و عدم فضای کافی وقتی آشکار شد که او تصمیم گرفت پایه ای اضافی را در ساختار این خانه بکار گیرد . طرح ساختاری برای خانه آبشاری تحت نظر رایت و توسط همکاران مهندس وی (همان کسانی که مسئول ساختار ستونها در طرح بسیار بحث برانگیز دیگر رایت با عنوان طرح فرم پذیر مرکز فرماندهی جانسون بودند) بنامهای مندل گلیکمن و ویلیام وسلی پیترز اجرا شد .

برنامه های مقدماتی این پروژه برای تأئید کافمن در پانزدهم اکتبر سال ۱۹۳۵ به وی ارائه شد . بعد از اینکه رایت بازدید دیگری را از زمین مذکور کرد به فراهم سازی یک تخمین با ارزش برای این کار پرداخت . در دسامبر ۱۹۳۵ ، معدن سنگ قدیمی غرب این پروژه دوباره بازگشایی شد تا بدین ترتیب سنگ مورد نیاز برای دیوارهای این خانه فراهم شود . رایت در طی دوران ساخت این خانه ، بر خلاف دستیارش رابرت موشرکه بطور مدام ابه آن پروژه و زمین سر می زد ، تنها بصورت دوره ای از آن محل بازدید می کرد . آخرین طرح های ترسیم شده توسط رایت در مارس ۱۹۳۶ با شروع کار بر روی پل و نیز برای شروع ساخت خانه اصلی در آوریل ۱۹۳۶ اجرا شد .

خطوط اصلی عمودی و افقی بخش های متمایز از مشخصات بارز پروژه خانه آبشاری بودند . ساخت این خانه با درگیری بین رایت ، کافمن و پیمانکاران این پروژه دچار بحران شد . مسئله ناخوشایند بر سر این موضوع بود که کافمن متوجه تجربه ناکافی رایت در بکارگیری بتن های جوشندار شد و پس از آن کافمن طرح بکارگیری ستونهای پیش آمده را مطرح کرد که توسط طرح مقاومتی مهندسان مشاور بازبینی شد . طبق گزارشات دریافتی ، رایت مقصر اعلام شد و سریعاً از کافمن درخواست برگشت طرحهای عملیاتی اش را کرد و اینطور بیان کرد که این پروژه تنها با بکارگیری طرحهای اعمال شده وی شانس موفقیت خواهد داشت . پس از مدتی بدلیل به زیر خاک رفتن یکی از دیوارهای خانه ، کافمن از کار خود و کنار گذاشتن طرح رایت پشیمان شد .

پس از بازدید مجدد زمین در ژوئن ۱۹۳۶ توسط رایت ، او سنگ تراشی پل را رد کرد و اظهار کرد که « پل باید از نو ساخته شود . » رایت و تیمش تصمیم گرفتند بجای تیرهای ستونهای پیش آمده در طبقات زیرین از تیرهای T شکل یکپارچه (از بالا به پائین) که از صفحات بتنی یک تکه ساخته شده بودند استفاده کنند که هر دو بصورت سقفی برای طبقه زیرین در نظر گرفته می شدند و در برابر فشار ساختمان مقاومتی را ایجاد می کردند. یکی از پیمانکاران و مهندسین این طرح بنام والترهال محاسبات جداگانه ای را اعمال کرد و برای افزایش مقاومت ساختمان استدلال خود را بدین صورت ارائه داد که : باید در ماده ستونهای بتنی طبقه اول از فولاد نیز استفاده کرد . در حالیکه برخی منابع اثبات کرده بودند هال جزء پیمانکارانی است که مقدار مقاومت ساختمان را تا دو برابر افزایش می دهد ، رایت پیشنهاد وی را رد کرد . نسبت به دیگران اینبار کافمن از مهندسین مشاورش درخواست کرد که دوباره به بررسی و بازبینی طرحهای ارائه شده مقاوم سازی رایت بپردازند و مقدار فولاد معین شده توسط رایت را نیز تا دو برابر افزایش دهند .

همچنین وقتی پیمانکاران در قالب بندی بتنی برای تیرهای پیش آمده هیچ راهکاری را اعمال نکردند تا ازخمیدگی و انحراف ستونها جلوگیری کنند، ستونهای مذکور به طرز قابل ملاحظه ای خمش پیدا کردند. در این لحظه رایت به یاد پیشنهاد اضاف کردن فولاد بیشتر افتاد و موشر را فرا خواند. با تأئید کافمن، مهندسین مشاور برای پیمانکاران طرحی را ترتیب دادند که طبق آن یک دیوار محافظ تحت ستونهای دیوار اصلی برای تراس غربی کار گذاشته شود. وقتیکه رایت در یکی از بازدیدهایش از این منطقه به این ایده پی برد از موشر خواست بطور محتاطانه ای لایه های سنگی طبقه بالا را از نظر کیفیتی بهبود بخشد. وقتیکه بعدها کافمن به آنچه انجام داده بود اعتراف کرد، رایت به او آنچه که موشر انجام داده بود را نشان داد و به این نکته اشاره کرد که ستونهای جلویی برای ماهها بدون حمایت دیوار اصلی و تحت تحمل بار سنگین مورد آزمایش قرار گرفتند. در اکتبر سال ۱۹۳۷ خانه اصلی کامل شد.

سبک

طرح داخلی این خانه آبشاری یک ناحیه را برای نشستن شکل میداد ، که این نیز توسط رایت برنامه ریزی شده بود. خانه آبشاری بعنوان یکی از بزرگترین شاهکارهای رایت برای هر دو خاصیت پویایی اش و نیز برای پیوستگی و یکپارچگی اش به طرز قابل توجهی با محیط پیرامونش وفق داده شده بود. خانه آبشاری بعنوان یک سبک معماری خاص از فلسفه سازمانی و ذاتی رایت معرفی شد. اشتیاق و علاقه شدید رایت به معماری ژاپنی بطور قابل ملاحظه ای در طرح خانه آبشاری منعکس شد و بخصوص در اهمیت نفوذی سطوح خارجی و فضاهای درونی و تأکید شدید بر حفظ هارمونی بین انسان و طبیعت .

معمار ژاپنی معاصر بنام تادوا آندو اینگونه نظرش را بیان می کند که : «من فکر می کنم رایت مهمترین جنبه معماری (یعنی همان طرز صحیح بکارگیری فضاها ) را از ژاپنیها یاد گرفته است . وقتیکه من از خانه آبشاری در پنسیلوانیا بازدید کردم حس تشخیص و دقت فضایی یکسانی را حس کردم اما چیزی که توجه مرا به خود جلب کرد صداها و آواهای دل انگیز طبیعت بود که در آن خانه بخوبی شنیده می شدند .» شرح نبوغ رایت در یکپارچه سازی تمامی جزئیات طرحش تنها در عکس های گرفته شده از این خانه قابل درک است . این طرح که اساساً در طراحی منازل مسکونی شخصی کاربرد دارد؛ بخاطر ایجاد فضای بیشتر منطبق با سلیقه مالکان باز مجبور به کنار زدن بخشی از طبیعت شد. معروفیت این خانه بدلیل مرتبط بودنش با زمین های اطرافش و قرارگرفتنش درست بالای آبشاری بود که تا پائین خانه جاری بود. بخاری اصلی در اتاق نشیمن از تجمع سنگ های سائیده ای تشکیل میشد که در زمین آن منطقه و نیز برای ساخت سقف خانه مذکور نیز از آنها استفاده شده بود. لبه سنگها که تا پائین زمین برآمدگی داشتند در امتداد کف اتاق نشیمن بدین خاطر بود تا این مکان هارمونی قابل توجهی را بین محیط خارج و داخل ایجاد کند. رایت در ابتدا عقیده داشت که لبه ها باید همتراز با کف شوند ، اما حالت ایجاد شده یکی از نقاط مورد علاقه خانواده کافمن بود؛ بنابراین آقای کافمن پیشنهاد کرد که « سنگها باید به همان شکل طبیعی خود باقی بمانند.»سنگهای کف صیقل داده شدند در حالیکه قلب خانه از حالت صاف و دشت گونه خود درآمد تا تأثیر برآمدگیهای صخره های خشک را که بر اثر طوفان بوجود آمده بودند را نشان دهد. یکپارچگی با مد نظر قرار دادن جزئیات بسیط و کلی تا جزئیات ریز و فرعی اعمال شد . برای مثال ، آنجا که شیشه ها روی دیواره سنگی نصب شدند از هیچ چارچوب فلزی استفاده نشد. شیشه ها و برش های عمودی آنها در یک قسمت گود در میان سنگ کاریها نصب شدند، بنابراین دیواره های سنگی با شیشه کاری (اعمال شده در برخی قسمتها) بصورتی یکپارچه به نظر می رسیدند. از تیرک پیش آمده در اتاق نشیمن یک پلکان مستقیماً به سمت پائین و به طرف نهر زیر خانه امتداد داشت؛ و در فضای مرتبط که خانه اصلی را به خانه مهمانان و بخش خدمه وصل می کرد یک چشمه آب چکان طبیعی در داخل برپا بود که پس از آن به سمت خارج کانال کشی شده بود. اتاق خوابها کوچک بودند و بعضی از آنها نیز سقفی کوتاه داشتند. مردم خارج از این خانه به طرف نقاط باز همچون : دالانها ، بالکن ها، و درب های خروجی (دور این خانه) حرکت می کردند و برخی نیز از سمت این خانه رانندگی و عبور می کردند تا از ورودی آبشار بیرران و صدای آبی که از آن چکه میکرد و از منظره زیبای خانه لذت ببرند. بخصوص در طول فصل بهار وقتیکه برف ها آب می شدند و معمولاً دیواره های سنگی دارای کانی های طبیعی بودند و در زمانی که تیرهای تراسها تقریباً همانند شکل صخره ها بودند ؛ و در یک جمله زمانی که یک هارمونی کامل در طبیعت اطراف وجود داشت. این طرح پیوسته و گسترده تمامی پنجره ها و بالکن های دور تا دور ساختمان را شامل میشد. پلکان که از اتاق نشیمن تا نهر پائین خانه امتداد داشت (همانطور که در بالا نیز قبلاً به آن اشاره شد) برای شیشه ای افقی متحرک و در همنوایی با دیدگاه رایت ، اگرچه از دیواره اصلی آبشار دور بود اما در کل قابل دسترسی بود.در دامنه بالایی خانه اصلی چهار طاقنمای بدون سقف وجود داشت که محل استقرار خدمتکاران و خانه مهمانان بود. این ساختمان دورافتاده و متصل به ساختمان اصلی دو سال بعد با بکارگیری کیفیت یکسانی از مواد در رابطه با جزئیات خانه اصلی ساخته شد. در قسمت محل سکونت مهمانان یک استخر کوچک شنا با فواره های آب و زهکش هایی به رودخانه زیرین ساخته شده بود. پس از اینکه خانه آبشاری برای بازدید عموم گشایش یافت، سه طاقنمای بدون سقف در مسیر خانه جرکافمن حصارکشی شد تا بازدید کنندگان موزه بتوانند در آخر بازدیدشان از خانه ای که وگذار شده بود و با کمک راهنمای تور از کمیسیون پنسیلوانیای غربی منظره اطراف را نیز مشاهده کنند. کافمن کوچک داخل ساختمان را خود طراحی کرد تا بطرز خاصی متمایز از دیگر طرح های معماری داخلی رایت باشد. طرح خانه آبشاری الهام گرفته از داستان وندام است که گفته شده بود در سال ۱۹۵۹ آلفرد در کوهستان راشمور سکونت گزید ( فیلم هیچکاک بنام رفتن به شمال از راه شمال غرب). رایت در ابتدا برنامه ریزی کرد تا این خانه را در محل سکونت طبیعی خود یعنی در یکی از روستاهای پنسیلوانیا بسازد. در حین انجام کار او رنگهای انتخابی خود برای طراحی این خانه را تنها به دو رنگ محدود کرد. رنگهای انتخابی وی اینها بودند: رنگ خاک سرخ روشن برای قسمت بتنی و یک نوع رنگ قرمز خاص (بنام چروکی) برای قسمت های فولادی.

تحریریه خط معمار

منبع: https://archline.ir – ویکی پدیای پارسی