طراحی رستوران زاویه ، مهندسین مشاور آتی زیست

معماری: مهندسین مشاور آتی زیست

معماران مسئول: احسان مالکی، یکتا آفرین

تیم طراحی: حسن عابدی، لیلی بهمن بیجاری، پویا سنجری، عاطفه لهراسبی، نازگل محمدزاده

تاسیسات: علیرضا شادبخش

سازه: دکتر حمیدرضا احمدیان

اجرا: فرهنگ فروزش، احسان گوهری نیک

نقشه های اجرایی معماری: حسن عابدی

عکاس: محمدحسن اتفاق

موقعیت پروژه: ایران، تهران

نوع سازه: اسکلت فلز

مساحت و زیر بنا: ۱۴۴۷ متر مربع

سال شروع و خاتمه اجرا: ۱۴۰۳-۱۳۹۸

شرح پروژه طراحی رستوران زاویه از زبان معمار

سایت پروژه قسمتی از مستر پلان شهرک چند منظوره آرام می‌باشد (که توسط این مشاور مطالعات فاز ۱ و ۲ آن در حال انجام است)

زمین انتخابی تنها قطعه مرتبط با بدنه خیابان اصلی (جاده فشم) می‌باشد. تنها بازمانده از ارتباط گسترده و سراسری در محدوده روستای زردبند که زمانی از دوراهی لواسان –  فشم آغاز و تا انتهای محدوده فعلی روستای زردبند ادامه پیدا می‌کرد، آستانه ی کم ارز برای ورود به سایتی مملو از خاطره تاریخی. اولین اسناد ثبتی موجود سایت شهرک مربوط به سال ۱۳۱۳ است. اینجا آغاز ساخت باغی آباد (باغ فندق) برای خانواده بوده است که طی سالیان پیش رو مدام در امتداد تغییرات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی پوست انداخته است. از زمین بایر در سال ۱۳۱۳  تا آبادانی قسمتی از آن به عنوان باغ فندق تا سال ۱۳۴۸ و سپس تخریب و آبادانی مدام از سال ۱۳۴۸ تا کنون، از مرگ مالک اولیه و حضور مدام آن در مقبره ی داخل سایت، تا ساخت و ساز توسط مالکین، فروش، مصادره و تصرف توسط نظام حاکمه و مردم و گسترش روستای زردبند در امتداد جاده و نهایتاً گسترش روستای زردبند در امتداد جاده (درون سایت و باغ فندق) و تخریب مدام درختان، بریدن قطعات زمین و ساخت و ساز مدام تا جایی که تنها زمین مانده ی مرتبط با خیابان قطعه ای ناموزون  مشتمل به دو سند است. که همسایگان آن مسجد و پاسگاه سابق زرد‌بند می‌باشد (شاید که تثبیت کننده تصرفات و فتوحات انسانی هستند).

سایت این پروژه طراحی داخلی رستوران و کافی شاپ، بخشی از مستر پلان ۸۶۰۰۰ مترمربع شهرک چندمنظوره آرام است (که در حال حاضر توسط این مشاور در حال طراحی می باشد). سایت شهرک از بر جاده واصله لواسان به فشم (محدوده زردبند) تا خط الراس کوه امتداد دارد (۱۲۰ متر اختلاف ارتفاع). سرنوشت زمین از خرید آن در سال ۱۳۱۳ تا به امروز، متاثر از تغییرات مدام اجتماعی، سیاسی و جغرافیایی زمانه بوده است. خاکی که با تلاش و ممارست مالکین به باغ فندق و چنارستان تبدیل می شود، با نزدیکی به انقلاب، دچار سرنوشتی مبهم و غم‌انگیز می گردد. از ساخت و ساز درون آن توسط مالکین تا فروش و تقسیم قسمت‌هایی از آن در ادوار مختلف و نهایتا مصادره آن بر اساس ساختار حاکمه و پس از آن تصرفات متعدد توسط مردم و بومیان منطقه که بعدها زردبند نام گرفت. از زمین اصلی و ارتباط آن با خیابان و جاده تنها عرض ناچیز و کوچه‌ای باقی مانده و دیگر آن قربانی شد. مرگ مالک اصلی و دفن آن در همان زمین (روبروی سایت پروژه رستوران و در مقبره خانوادگی) این تراژدی را غمناک‌تر کرد.

اکنون، بعد از دو نسل مالکین فعلی تصمیم به ساخت و ساماندهی گرفتند و افسوس ؛ که آنچه از دست رفته، تصویر زمین را همچون پاره‌ای چهل تکه نشان می‌دهد. خاطراتی که می میرند تا بنایی جدید متولد گردد در جنوب شهرک، در حاشیه جاده اصلی، دو قطعه زمین به هم پیوسته قرار گرفته اند (تنها بازمانگان گذشته که اکنون زمان قربانی شدنشان است). حال خاطرات نسل دوم نیز قرار است از بین برود (زمین تنیس، مسیر ماشین رو و ساختمان سرایداری) این بار نیز تراژدی مطابق گذشته تکرار می شود، درختانی که قطع شدند و معدودی که ماند.

قسمت اول: زمینی نامتوازن با ارتباط اندک به جاده اصلی که شامل دو سند تفکیکی از سال ۱۳۴۸ است. توده‌ای از درختان کهنسال که تنها بازماندگان قدیمی زمین و یادآور شکوه گذشته هستند.

قسمت دوم: سال ۱۳۶۵، قطع تعدادی چنار قدیمی و ویلایی که به بهانه مکانی برای گردهمایی‌ های خانواده  ساخته شد.

قسمت سوم: سال ۱۳۷۵،  استخر، زمین والیبال، دسترسی ماشین‌ به داخل سایت.

قسمت چهارم: سال ۱۳۸۵، زمین تنیس و والیبال، هر یک به زندگی مدرن افزوده شد و زندگانی گذشته محو می شود؛ درست در مقابل چشمان مقبره.

قسمت پنجم: سال ۱۳۹۵،  تیغ برنده اداره ثبت در تفکیک زمین بر جان استخر قدیمی می افتد که به نظر تنها مانا همچنان همان مقبره است.

قسمت ششم: سال ۱۳۹۵، طرح هادی روستایی که الزام به ساخت در محدوده‌ای پر از درخت و توصیه به قطع آنها را داشت (که آنها نیز به سرنوشت دوستان مقتول خود دچار شدند).

قسمت هفتم: سال ۱۳۹۶، جانمایی اولیه بنای رستوارن توسط نمایندگان دهیاری و تکرار همان تراژدی کشتار درختان.

قسمت هشتم: سال ۱۳۹۶،  اصلاحیه حریم جاده که آنچه مانده را بود نیز محو کرد.

قسمت نهم: از آن باغ انبوه تنها شش اصله درخت باقی مانده، غریبانه نظاره‌گر سرنوشت هستند.

مبانی نظری طرح مبتنی بر این گذشته غم‌انگیز است، خود حرف از تخریب می زند، تخریبی مدام! در تضاد با محیط است؛ در تضاد با طبیعت. آنچه تولید می‌شود، نافی امر معماری و ضد آن است. تنها نگاه کم‌سوی سایت به مقبره مانده است. اکنون، تخریب همچنان ادامه دارد با اخراج شش چنار (تنها بازماندگان کشتار) به واسطه تصمیم معمارانه! بنا مبتنی بر گذشته تغییر یافته، بی‌ هویت شده بی‌ انگیزه. سکوت می‌کند و هم‌صدا با کاربران جدید آوازی تهی می‌خواند، اما نگاه خیره آن همچنان بر مرگ متمرکز است و گام بر می دارد…

این آیرونی معماری است.

در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر طراحی رستوران زاویه دعوت می نماید.

پلان ها، دیاگرام، سکشن و غیره.

تحریریه خط معمار

منبع: اقتباسی از دانشنامه هنرمعماری