محمدرضا محبعلی / معماری تهران

معماری کلبه ویلای شکار ، فضایی دور از اتفاقات اصلی ویلا

توسط ماریه عطایی · منتشر شده آذر ۱۱, ۱۴۰۲ · بروزرسانی شده آذر ۱۱, ۱۴۰۲

معماری کلبه ویلای شکار

معماران: استودیو طراحی معماری پراگماتیکا

معمار اصلی: محمدرضا محبعلی

معمار پروژه: سیاوش دستگردی

تیم ارائه: احمدرضا رحیم اف، زیبا نجفی، کیانا کسایی

ویدیو کلیپ: علی زنجانی

عکس ها: استودیو عمل

مساحت: ۴۶ متر مربع

سال: ۲۰۲۳

موقعیت: تهران، ایران

معماری کلبه ویلای شکار ، فضایی دور از اتفاقات اصلی این ویلا است. یک اتاق فلزی در میان محیط طبیعی گیاهان، درختان و آب خودنمایی می کند. اتاق فقط یک اتاق نیست. به آنچه قبلاً آنجا بود نظم داده و حدود آن را مشخص کرده و دامنه آن را محدود کرده است. “ساختمان” برای این اتاق کوچک کاملاً مناسب نیست. “توسعه” مناسب تر است. اتاق از داخل گسترش یافته است. قبلاً یک اتاق کوتاه بود با انتهای واضح اما بدون مرز! اکنون، محکم، محکم، سنگین و به وضوح مشخص شده است. این ورق های فلزی چیزی به فضای قبلی اضافه نکرده اند. آنها فقط توضیح می دهند که این فضا می توانست وجود داشته باشد.

ایده اصلی

پنج سال پیش (در سال ۲۰۱۸) “لناک ویلا” بازسازی شده است. باغ از مسیر ورودی تا رودخانه با شیب تند امتداد دارد. در گوشه باغ، جایی که اختلاف ارتفاع ناشی از شیب باغ وجود داشته، اتاقی مدفون در زمین با حداقل دهانه به سمت رودخانه وجود دارد. فضایی برای خلوت فراهم شده که گه گاه در حین لذت بردن از باغ مورد استفاده قرار می گرفت. این فضا پتانسیل بالایی دارد و طراح دائماً راه هایی برای فعال کردن آن تصور می کرده است. جالب اینجاست که مشتری نیز در ذهن خود این اتاق را متفاوت تصور می کرده. یک روز در خلال یک گفتگوی ساده، تخیل طراح و کارفرما با هم یکی شده است. ایده های سادگی، سکوت، آمیختگی با باغ و آرامش مورد بحث قرار گرفته است. فضایی دور از اتفاقات ویلای اصلی. تخیلی که از تجسم حضور در باغ و استفاده از آب به وجود آمد. فضایی که ارتباطی بی واسطه با محیط طبیعی خود داشت.

استفاده از اسکلت فلزی

این پروژه با گسترش اتاق شروع شده است. تخریب دیوار حائل سنگی برای چسباندن پسوند، یک حمام حرارتی روی زمین ایجاد می کند، زیرا طراح نمی توانسته کف اتاق قبلی را حفر کند. اما به همین جا ختم نشده است. ایجاد یک سکو با حداکثر اتصال به باغ و رودخانه قبل از صرف وقت به خط اصلی طراحی پروژه تبدیل شده است. برداشتن دیوار سنگی به معنای ایجاد سازه ای برای حمایت از سقف و خاک بالای اتاق قدیمی بوده است. این مداخله با اتصال اسکلت فلزی همراه اشت. ظاهر حمام حرارتی ابعاد و نسبت های تقریبی فضای جدید را تعیین می کند. مرحله بعدی نصب ورق های فولادی به عنوان تکمیل و اعمال پوشش محافظ (پلی اورتان) بود.

“مواد” جنبه های بسیاری را در بر می گیرد

یکپارچگی، گسترش فضا، تمایز از پایه در حالی که در آن حل می شود، تکنیک های ساخت و ساز، و زمان بندی، همه در آهن خام همگرا شده اند. «برنامه» جنبه دیگری بود که ماهیت پروژه را شکل داده است: تجربه بودن در باغی با فضایی متفاوت از یک ویلای معمولی. تغییر و جابجایی مسیرها در نزدیکی حاشیه رودخانه بهانه ای برای تعریف برنامه های متعدد در محدوده های معین بود. ایده گسترش اتاق با تعریف بستری برای استراحت، استفاده از حمام های حرارتی، پخت و پز و نشستن در اطراف آتشدان به تدریج به فضایی همگن تبدیل شد که امکان فعال سازی سناریوهای مختلف را در درون خود فراهم می کرد.

در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر از پروژه معماری کلبه ویلای شکار ، فضایی دور از اتفاقات اصلی دعوت می نماید.