پرهام تقی اف / رضا صیادیان / سارا کلانتری

معماری خانه شماره ۶ ، دفتر معماری تداوم پویا

توسط مینا مقدم · منتشر شده خرداد ۲۳, ۱۴۰۱ · بروزرسانی شده خرداد ۲۳, ۱۴۰۱

تصاویر نما و طراحی داخلی خانه شماره ۶

معماری: دفتر معماری تداوم پویا

معماران مسئول: رضا صیادی، سارا کلانتری

موقعیت: ایران، تهران

تیم طراحی: مهستا محفوظی، سید محمد حسینی غفاری، فرزانه آقابابایی

تیم ساخت و ساز: محمدحسین ایزدی، رضا افسری، سپیده مقدم

گرافیک: استودیو هشت، سیاوش وزیر نظامی، فائزه طباطبایی، حسنی اکبرنژاد، شاها مقربی، آرمین زارعی، سهیل سهرابی

سازه: مرتضی بخشعلی زاده، محمد فتحی

تأسیسات الکتریکی و مکانیکی: نینا عموشاهی، هوفر اسماعیلی

عکاسان: استودیو دید، پرهام تقی اف، رضا صیادیان، رایان صیادیان

سال: ۱۳۹۹

شرح پروژه

پروژه ی حاضر شامل طراحی و معماری خانه شماره ۶ می باشد. خانه شماره ۶، به طور انتقادی به منطقه گذشته شهری و همچنین انسان گمشده معاصر نگاه می کند که به نوبه خود باعث ایجاد فضای جدیدی شد.

شهر مانند بستری است که خانه ها روی آن قرار گرفته اند. خانه قلب و روح آدمی را آرام کرده و مکانی است که زندگی در آن جریان دارد. شهر از لایه های متعددی تشکیل شده است. اگر چه این ها مهم ترین مناطقی هستند که تعامل انسانی در آنها رخ می دهد و رفتارهای اجتماعی پدیدار می شود، اما حریم خصوصی و امنیت نیز برقرار است.

در شهر تهران، به دلیل تخریب لایه های بیرونی شهری و همچنین از بین رفتن لایه های داخلی، حریم خصوصی انسان آسیب های جدی دیده است. ساختمان ها بلافاصله در مجاورت خیابان ها قرار دارند و فضاهای فضای باز شهری در حال ناپدید شدن هستند. حضور انسان در شهر به خطر می افتد و فعالیت های گروهی به تدریج کم رنگ می شود.

به طور کلی، ما در گذشته “محله های فرعی” داشتیم، جایی که همسایگان با یکدیگر تعامل داشتند و تعامل اجتماعی رخ می داد. این “محله فرعی” در بین شهر و خانه واقع شده بود و به عنوان یک پل ارتباطی عمل می کرد.

به عنوان مثال، بومیان گذشته به همراه همشهریان خود، در شرایط انسانی و محیطی سازگار با طبیعت زندگی می کردند و می توانستند به راحتی از طریق چنین لایه های شهری عبور کنند تا به شهر متصل شوند. اما وقتی سبک زندگی تغییر کرد و خانه به ماشین زندگی تبدیل شد، تمام لایه های فوق الذکر در بین شهر و خانه نیز ناپدید شدند.

اگرچه ممکن است نتوان “محله های فرعی” گذشته را احیا کرد، اما طراحان از طریق پروژه خود تصمیم گرفتند خلاقانه عمل کرده و فضایی را با همان کاربری که در عین حال مناسب برای شرایط زندگی امروز می باشد، طراحی کنند.

این منطقه مشترک یک فرورفتگی است که در آن هر ساکن می تواند به راحتی به آن دسترسی داشته باشد. مکانی برای گفت وگو، معاشرت، سرگرمی، یا صرفاً فرار از زندگی. طراحان با ایجاد این پروژه، خاطرات محله های فرعی گمشده را احیا کرده و با اهدای این امر به شهر و همسایگان، گام دیگری در جهت یک زندگی زیبا برداشتند. معماری خانه شماره ۶ ، دیدگاه منحصر به فردی نسبت به ماهیت زندگی دارد و یک استاندارد زندگی جدید و همچنین ارتباط انسان مدرن با شهر را ایجاد می کند.

طراحان به واسطه ی این پروژه موفق به ارائه نوع جدیدی از الگوی ساخت و ساز در کشور شدند. در این ساختمان خانه و فضای کار در کنار هم قرار گرفته اند تا برخی از مشکلات زندگی امروز برطرف شود. در حقیقت، آن ها حجم ها را تغییر داده و در نتیجه، فضاهای مرده و نمای سوم را زنده کردیم و این فضای داخلی را به شهر گره زدیم.

اکنون در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر دعوت می نماید.