طراحی گالری عینک نیوتن ، معین نیک آیین و بابک نصیرآبادی

پس از مشاهده و بررسی وضعیت موجود فضا، پتانسیل های تاریخی ساختمان و امکان بازتولید معاصر آن، تغییر طرح و نقشه پیشنهادی کارفرما و تبدیل آن به فضایی به عنوان گالری، مورد توجه قرار گرفت. با توجه به موضوعی که در بالا مطرح شد، رابطه فضای داخلی و خارجی به دلیل وحدت و تلفیق فضای معماری با شهر، ایجاد کنش اجتماعی و ویژگی های فضایی جدید به عنوان اهداف اصلی پروژه تعریف شد. از طرف دیگر، موقعیت پروژه و مجاورت آن با پارک لاله و موزه فرش، پتانسیل های اجتماعی فزاینده ای را برای ایجاد فضای رویداد و تعاملات اجتماعی برای تیم طراحی را فراهم کرد.

بدین جهت، با جدا کردن پانل های تزئینی دو بعدی دکور که همیشه به جداره ها متصل بودند، جداره های پروژه را رو به سمت شهر باز کردند. با تعریف دکوراسیون به عنوان یک فضای سه بعدی در مرکز پروژه و ایجاد فضایی بین توده و بدنه، سعی در نفوذ و گسترش محورهای ارتباطی شهر به داخل ساختمان و از بین بردن مرز بین شهر و معماری داشتند.

“دیمین هرست” هنرمند مفهومی، در پروژه ی “امکان ‌پذیری فیزیکی مرگ” به واسطه تعلیق جسم در فضا، سعی در تعریف مفهوم مرگ به عنوان یک ماده طبیعی دارد. طبق اصل طبیعت، پایان هر پدیده ای پدیده دیگری به وجود می آورد، زیرا ماده هرگز از بین نمی رود. با توجه به این مفهوم و همچنین به منظور انتقاد از اشغال زمین توسط عناصر تزئینی، این توده وسیع خود را معلق در وسط ساختمان نشان داد. ساختار شبکه های جمعی و ایجاد شکاف در آن به منظور تعریف مجدد مرز معاصر بین لایه های فضایی و همچنین ایجاد کیفیت های متنوع فضایی شکل گرفته است.

از طرف دیگر، سطوح آینه ای بخشها فضا را تا بی نهایت تکثیر و گسترش می دهند و تجارب بصری متفاوتی را برای مخاطب ایجاد می کنند. این پروژه با ارجاع به تعریف هرست، سعی بر نگرشی دیگر به مفهوم مرگ و زایش داشته است. با تبدیل ابژه ی معلق به یک ساختار فضایی درون فضای دیگر؛ علاوه بر ایجاد چیدمانی فضایی برای فروشگاه، تفکری بر معنا‌شناسی نظام جهان ماده و محسوسات نیز می‌باشد.

اکنون در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر دعوت می نماید.