محمد حسن اتفاق / محمد کانی سواران

طراحی داخلی کافه جِی ، دفتر معماری محمد کانی سواران

توسط تحریریه خط معماری · منتشر شده آبان ۱۵, ۱۴۰۳ · بروزرسانی شده آبان ۱۱, ۱۴۰۳

طراحی داخلی کافه جِی

معماری: دفتر معماری کانی سواران

معمار اصلی: محمد کانی سواران

مساحت: ۳۵۰ متر مربع

موقعیت: ایران، تهران

تیم پروژه: گل نسا متحد، فاطمه احمدیه، عاطفه پرنده، نسترن نصری، مجید کانی سواران

مشاور مهندس مکانیک: سعید هاشمی

ناظر سایت: محمد حبیب زاده، شرکت SMT

گرافیک: معصومه صمدی

مدل فیزیکی: سایه گل محمدی

عکاس: محمد حسن اتفاق

شرح پروژه از زبان معمار

گذر، رواق، کافه، مکث، گذر، رواق، کافه، تعامل

این چیدمان کلمات تفسیری از سناریوی پنهان و آشکار این کافه می دهد. کافه ای نزدیک یکی از میادین اصلی پایتخت و از قضا در مجاورت یکی از پایانه های حومه شهر و امکان ملاقات اول. کافه در ذات خود ویژگی ایجاد تعامل و همراهی را دارد و اگرچه این تعامل لزوما از طریق گفتار اتفاق نمی افتد و شاید لحظه ای مکث و نگاه و گذر خود تعاملی به یاد ماندنی باشد.

اگرچه رواقی گرایی زمانی برای رواقی گرایی بود، اما امروزه آنها در میل ایجاد ارتباط ایجاد می شوند. یک مکث و یک اشاره، یا یک سلام، یک اشاره، یا یک نگاه و یک اشاره، همگی یک چیز را به ذهن متبادر می کنند، انگیزه ای ناشی از یک انگیزه درونی که سعی در برقراری ارتباط دارد. دعوتی که بدون هیچ دقتی بیان می شود و هیچ حد و مرزی برای ورود وجود ندارد.

رواق های اینجا نه تنها با رهگذران و اهالی آن ساخت و ساز دوستانه ای دارند، بلکه با ساختمان قدیمی خود هم آغوشی ظریفی را ایجاد کرده اند.

رواق ها در ظریف ترین حالت خود به دنیا آمدند و توسط ستون های محکم حمایت می شدند و بقای خود را تضمین می کردند. آفرینش آنها به پیوند گذر و گذر ختم نشد و این ارتباط از گذر به درون و تمامی لایه های درونی آن گسترش یافته است. نتیجه این گسترش و ارتباط، ساخت فضاهای خودساخته ای بود که ایجاد و بقای آنها تنها در گرو زندگی مشترک بود.

این پروژه از لایه‌ هایی شکل گرفته و تکامل یافته است که هدف آن تنها یک لایه معمولی نیست، بلکه فرصتی برای ایجاد فضایی کمتر و شاید اصلاً تجربه نشده است.

لایه هایی که سناریوی مکث، گذار و فضا را به صورت ترکیبی از بیرون به داخل ساختمان و بالعکس ایجاد می کنند. نگاه جسورانه به نمای مرکزی و تقسیم بندی فضای ورودی در محور «Z»، اگرچه لایه های مرکزی فضا را در محور «X» و «Y» تقسیم می کنند، اما در نمای مرکزی این تقسیم بندی در محور “Z” و همچنین رابطه فضا را در رابطه عمودی در یک نوسان از بالاترین به پایین ترین ارتفاع تغییر می دهد.

سناریوی مکث، گذر، تعامل در فضا ادامه دارد.

در طبقه همکف با ایجاد فضای کتابخانه ای در فضای کوچک انتهای سالن، علاوه بر ایجاد ارتباط عمودی در فضا، بر ارتباط فیزیکی در محورهای افقی ساختمان تاکید می کند. فضای کتابخانه محصول پیوند لایه ها با فضای خالی بود که در درون خود ایجاد می کردند و فرصتی برای ایجاد فضاهای تعاملی و اجتماعی در اطراف خود ایجاد می کردند. میز اجتماعی طبقه همکف به رهگذرانی که وارد شده اند تا با هم بودن را به شیوه ای جدید تجربه کنند، مکانی برای خلق می دهد. در طبقه اول، لایه ها به زندگی خود ادامه می دهند و به ایجاد فضایی برای ماندن بستگی دارند.

در پروژه طراحی داخلی کافی شاپ جی رواق و لایه‌ های آن دعوت‌ نامه‌ ای بدون قاب برای عبور از آن دارند و رواق را با تعریفی معاصر برای همنوعان خود بازگو می‌ کنند و فرصت زندگی بنا را با گذر آن فراهم می‌کنند.

در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر طراحی داخلی کافه جِی دعوت می نماید.