طراحی حسینیه مادرجون ، سیدامیرحسین صحیح النسب
معمار مسئول: سیدامیرحسین صحیح النسب
موقعیت: ایران، یزد
عکاس: محمدعلی قربانی
سال: ۱۳۹۸
شرح پروژه طراحی حسینیه مادرجون از زبان معمار
حسینیه مادرجون، واقع در محله امام شهر یزد، یک ساختمان فرهنگی-مذهبی جمع و جور است که از حسینیه های بومی شهر الهام گرفته است. این پروژه معماری اسلامی که در زمینی به ابعاد ۱۰ در ۱۸ متر طراحی شده و از طریق کوچه ای باریک به عرض ۳ متر قابل دسترسی است، سنت های فضایی و نمادین چند صد ساله را در یک محیط شهری متراکم بازتفسیر می کند. در هسته آن، یک حیاط مرکزی دو طبقه به ابعاد ۱۰ در ۱۲ متر قرار دارد که به عنوان فضای اصلی برای تجمعات مذهبی عمل می کند. با الهام از گونه شناسی های تاریخی، طبقه پایین به مردان و طبقه بالا به زنان اختصاص داده شده است که مراسم را از بالا مشاهده می کنند، یک عمل فضایی که ریشه در حسینیه های سنتی یزد دارد. این چیدمان دو طبقه از طریق یک فضای خالی مرکزی که توسط طاق ها قاب گرفته شده و با گنبدی تاج گذاری شده است، از نظر بصری یکپارچه می شود.
یک نورگیر دایره ای در رأس گنبد، همراه با پنجره های سقفی، نه تنها فضای داخلی را روشن می کند، بلکه تجربه عمودی بودن را نیز افزایش می دهد و حس عروج معنوی را تداعی می کند. مفاهیم کلیدی و الهام بخش زبان معماری این پروژه هم از خاطره و هم از مصالح شکل گرفته است. این پروژه به لایه بندی تاریخی محیط ساخته شده یزد احترام می گذارد و در عین حال به نیاز جامعه به یک فضای گردهمایی متواضع، محترمانه و کاربردی می پردازد.
این طرح به جای تحمیل نوآوری، سنت‌های محلی را به آرامی تفسیر می کند: گنبد به عنوان نشانگر تمرکز معنوی، حیاط به عنوان یک فضای خالی مشترک و پالت آجر و کاشی به عنوان لنگری برای مکان. پیکربندی فضایی ساختمان در چهار طبقه سازماندهی شده است. طبقه همکف میزبان فضای اصلی گردهمایی مردان است، با یک ورودی جنوب شرقی که توسط فضاهای فرعی مانند انباری و کفش فروشی احاطه شده است و در امتداد یک نوار ۲ متری قرار گرفته اند تا سالن اصلی را از رفت و آمد حفظ کنند. طبقه اول سالن زنانه را در خود جای داده است که دارای انبار کفش، کمد و توالت اختصاصی خود است.
زیرزمین شامل فضاهای خدماتی مشترک، از جمله آشپزخانه، سرویس بهداشتی و اتاق مکانیکی است. واحد سرایدار روی پشت بام قرار گرفته است. این توزیع عمودی ضمن حفظ سنت های فضایی مبتنی بر جنسیت، به ردپای فشرده شهری می پردازد. جداسازی واضح عملکردها همچنین امکان تهویه و گردش کارآمد را فراهم می کند. چالش ها و راه حل های طراحی چالش اصلی، دستیابی به نور روز و تهویه کافی در یک مکان شهری محصور در خشکی بود. با حداقل دسترسی جانبی، این طرح شامل نورگیرها، یک گنبد و پنجره های سقفی در سطح بالا برای ورود نور طبیعی بدون به خطر انداختن حریم خصوصی است. در نوآوری دیگری، جهت قبله، که به طور سنتی توسط محراب در مساجد مشخص می شود، به طور ظریفی از طریق یک نورگیر مخفی در پشت قوس قبله نشان داده می شود. این رویکرد جهت گیری فضایی را بدون تزئینات غیرضروری حفظ می کند.
تکنیک ها و مصالح ساختمانی این سازه با استفاده از بتن مسلح ساخته شده و با آجر سنتی و گچ محلی پوشیده شده است. برای حفظ آسایش حرارتی در آب و هوای گرم و خشک یزد، این طرح استراتژی های غیرفعال را ادغام می کند: تهویه متقاطع از طریق نورگیرها، پنجره های توکار و دیوارهای ضخیم. نما و ورودی با کاشی آبی تزئین شده‌اند که به صورت کم اما نمادین برای نشان دادن گذار و تقدس استفاده می شوند. یک صفحه آجری سوراخ دار در سرویس بهداشتی زنانه، حریم خصوصی را تضمین می کند و در عین حال نور روز فیلتر شده را فراهم می‌کند. این دیوارپوش که با نقش برجسته‌های آجری ساخته شده، پیوستگی خود را با سطح دیوار حفظ کرده و کیفیت یکپارچه ی پوشش را حفظ می کند.
در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر طراحی حسینیه مادرجون دعوت می نماید.
پلان ها، دیاگرام، سکشن و غیره.
تحریریه خط معمار
منبع: Archilovers
تعداد بازدید: 155
