معرفی برنده جایزه معماری Pritzker سال ۲۰۱۸

جایزه معماری Pritzker 2018، جایزه معماری پریتزکر

معرفی برنده جایزه معماری Pritzker سال ۲۰۱۸

امسال هیئت داوران Pritzker، معماری هندی به نام بالکریشنا دوشی (Balkrishna Doshi) را که اغلب با نام B.V. Doshi و یا Doshi شناخته می شود، به عنوان برنده جایزه معماری Pritzker معرفی کرده اند. دوشی بیش از۷۰ سال است که به عنوان معمار فعالیت می کند و قبلا با لوکوربوزیه و لوئی کان همکاری کرده است. معماری شاعرانه دوشی بر روی تاثیرات شرق برای ایجاد بدنه ای برای زندگی هر طبقه اجتماعی – اقتصادی در سراسر طیف وسیعی از ژانرها، از دهه ۱۹۵۰ تاکید می کند. دوشی اولین معمار هندی است که از بالاترین مقام در معماری برخوردار می باشد.

جایزه معماری Pritzker 2018، جایزه معماری پریتزکر

دوشی می گوید: آثار من، گسترش زندگی من است. فلسفه و رویاها تلاش می کنند تا گنجی از روح معماری را بسازند. من این جایزه معتبر را به معلمم لوکوربوزیه تقدیم می کنم. تعلیمات او من را به شناخت سوالاتم سوق داد و من را به کشف بیان معاصر منطقه ای جدید برای زیستگاهی پایدار، مجبور کرد.

این معمار هندی در سال ۱۹۲۷ در هند در شهر Pune متولد شد و مطالعاتش را در حوزه معماری در سال استقلال کشور خود، در سال ۱۹۴۷ آغاز کرد. بعد از یک دوره در لندن، او به فرانسه نقل مکان کرد تا زیر نظر لوکور بوزیه فعالیت کند و از انجا به هند برگشت تا روی طرح های لوکوربوزیه برای چاندیگارا و پروژه های وی در احمدآباد مثل ساختمان انجمن مالکان Mill در سال ۱۹۵۴   و خانه Shodhan در سال ۱۹۵۶ نظارت کند. دوشی همچنین با لوئی کان بر روی پروژه موسسه هندی مدیریت در احمد آباد که در سال ۱۹۶۲ آغاز شد، همکاری کرد.

جایزه معماری Pritzker 2018، جایزه معماری پریتزکر

از زمان تاسیس بنیاد Vastushilpa در سال ۱۹۵۶ ( که امروزه به عنوان مشاوران Vastushilpa شناخته می شود)، دوشی درس هایی که از دو استاد مدرن خود آموخته بود با احساسی محلی ادغام کرد. فرم هندی وی  ترکیبی از مجسمه های بتنی و شکل های بتنی مربیانش بود و آن ها را با طرح های معماری هند و مورفولوژی به طور قبل توجهی ترکیب کرد.

یکی از نمودهای این سبک شاید استودیو خودش است که به عنوان Sangath شناخته شده، جایی که برج های بتنی چشمگیری با باغ ها، فضاهای جمعی و ویژگی های آب برای کاهش گرما، ترکیب شده است. در سال ۱۹۷۸، دوشی بنیاد Vastushilpa را به منظور مطالعه و تحقیق در زمینه طراحی محیطی برای گسترش طرح ها و رویکردهای طراحی متناسب با فرهنگ هند تاسیس کرد که امروزه این بنیاد به عنون یک لینک حیاتی بین آکادمی و حرفه معماری عمل می کند.

در بیش از ۱۰۰ پروژه که در طول عمر معماری وی تکمیل شده است، دوشی در گسترش تعدادی از خانه های کم هزینه فعالیت کرده است. پس از اتمام اولین کارش در دهه ۱۹۵۰، او بیان کرد که: به نظر می رسد که من باید سوگند یاد کنم و آن را برای زندگی ام به یاد داشته باشم : فراهم کردن مسکن مناسب برای پایین ترین طبقه. بدون اغراق، این سوگند شاید در گسترش مسکن های کم هزینه در شهر ایندور سهم داشت. این خانه ها، حیاط ها و مسیر های شبکه ای که در سال ۱۹۸۹ تکمیل شد، خانه هایی را برای بیش از ۸۰۰۰۰ نفر از مردمانی که در آمد متوسط یا کم داشتند را فراهم کرد و جایزه معماری Aga khan را برای دوشی در سال های ۱۹۹۳-۱۹۹۵ به ارمغان آورد.

جایزه معماری Pritzker 2018، جایزه معماری پریتزکر

بیانیه هیئت داوران

معمار هندی، بالکریشنا دوشی، به طور پیوسته اهداف جایزه معماری Pritzker را با بالاترین درجه به نمایش گذاشته است. او هنر معماری را تجربه کرده و مشارکت اساسی را در پیشرفت بشریت برای بیش از ۶۰ سال نشان داده است. با اعطای جایزه او در سال جاری، هیئت داوران این مسابقه، معماری استثنایی دوشی را که در بیش از ۱۰۰ ساختمان طراحی شده به دست وی، منعکس شده، تعهد و خدمت به کشورش، تاثیرش به عنوان یک معلم و نمونه های بسیاری که برای معماران حرفه ای و دانشجویان سراسر جهان در طول حرفه اش، تنظیم کرده است را به رسمیت شناختند. دوشی، همانطور که توسط همه کسانی که وی را می شناسند نامیده می شود، با دو استاد مسلم قرن بیستم – لوکوربوزیه و لوئی کان- همکاری کرده است. بدون شک، همانطور که در فرم های بتنی به کار گرفته توسط وی، مشاهده می شود، دوشی تحت تاثیر این دو معمار برجسته بوده است. اگر چه، دوشی زبان ساختمان ها را از چیزی فراتر از نمونه های اولیه برداشت کرده است.

با درک و فهمی از سنت های عمیق معماری هندوستان، او پیش ساخته ها و دست ساز های محلی را متحد کرد و یک فرهنگ لغتی در هماهنگی با تاریخ، فرهنگ، سنت های محلی و تغییر زمان کشورش هندوستان را گسترش داد. در طول سال ها، دوشی همیشه معماری ای جدی ایجاد کرده و هر گز به دنبال ترند ها و معماری نمایشی نبوده است. با  توجه به حس عمیق مسئولیت و همچنین تمایل به کمک به کشور و مردمش با معماری ای با کیفیت و معتبر، او پروژه هایی را برای ادارات دولتی و تاسیسات، موسسات آموزشی و فرهنگی و همچین ساختمان های مسکونی و غیره ساخته است. همانطور که در بالا ذکر شد او اولین پروژه خود را برای خانه های ارزان در دهه ۱۹۵۰ انجام داد و سوگند یاد کرد که خانه هایی مناسب برای قشر پایین جامعه طراحی کند و این سوگند باعث ایجاد خانه هایی نظیر Aranya در Indore در سال ۱۹۸۹ و پروژه هایی در احمد آباد در سال ۱۹۸۲ و بسیاری موارد دیگر شد. مسکن به عنوان سرپناه تنها یکی از جنبه های این پروژه هاست. برنامه ریزی کل جامعه، مقیاس، ایجاد فضاهای عمومی و نیمه عمومی و فضاهای خصوصی، شاهد او در درک چگونگی فعالیت شهرها و اهمیت طراحی شهری است. این معمار هندی کاملا از زمینه ای که ساختمان هایش در آن واقع شده بود، آگاه است و راه حل هایش ابعاد اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی را در نظر می گیرد و معماریش کاملا پایدار می باشد. با به کار بردن پاسیو، حیاط و پیاده روی های پوشیده -برای مثال در موردی از مدرسه معماری در سال ۱۹۶۶ یا  Madhya Pradesh Electricity Board در سال ۱۹۷۹ و یا موسسه هندی مدیریت در بانگلار در سال ۱۹۹۲-، دوشی فضاهایی را خلق می کند که از نور شدید خورشید محافظت و رطوبت را کم کند و همچنین محیطی راحت و لذت بخش در اطراف ساختمان ها به وجود آورد.

در استودیو شخصی این معمار که در احمدآباد هندوستان واقع است، ما کاملا می توانیم رویکرد و درک معماری این معمار را ببینیم. Sangath که واژه ای سانسکریت است به معنای همراهی کردن و یا حرکت کردن است و به عنوان یک صفت برای چیزی که مناسب است استفاده می شود. سازه ها نیمه زمینی هستند و کاملا با کاراکتر سایت ادغام می شوند. جریانی از تراس ها، تالاب های منعکس کننده، تپه ها و طاق های منحنی وجود دارند که از عناصر رسمی متمایز می باشند. تنوعی در فضاهای داخلی وجود دارد که دارای کیفیتی متفاوت در نور، فرم های مختلف و همچنین استفاده های مختلف اند ولی در عین حال تمام شان با استفاده از بتن متحد شده اند. دوشی یک تعادل و صلح را در میان تمام مولفه ها- مادی و غیر مادی- ایجاد کرده است که درآن نتیجه کلی بیسار بیشتر از جرئیات است.

دوشی دائما نشان می دهد که معماری و برنامه ریزی خوب، نه تنها باید هدف و ساختار را متحد کند، بلکه باید آب و هوا، سایت، تکنیک و صنایع را با درک و فهمی عمیق از زمینه ها در حوزه گسترده تر ادغام کند و پروژه ها باید فراتر از عملکرد، با روح انسانی از طریق شاخه های شاعرانه و فلسفی ارتباط برقرار کند.

برای کمک های متعدد، دوشی، به عنوان یک معمار، برنامه ریز شهری، معلم، برای تلاش های پایدارش به عنوان نمونه از یکپارچگی و مشارکت خستگی ناپذیرش در هندوستان و حتی فراتر از آن، هیئت داوران جایزه معماری Pritzker را در سال ۲۰۱۸ به بلکریشنا دوشی اهدا می کنند.

جایزه معماری Pritzker 2018، جایزه معماری پریتزکر

هیئت داوران جایزه معماری Pritzker:

Glenn Murcutt (رئیس): معمار و برنده جایزه معماری Pritzker در سال ۲۰۰۲، سیدنی، استرالیا.

Stephen Breyer: دیوان عالی کشور آمریکا، واشنگتن.

André Aranha Corrêa do Lago: سفیر فعلی برزیل در ژاپن.

Lord Peter Palumbo: حامی معماری، مامور ارشد امداد رسان، رئیس سابق شورای هنر بریتانیا، لندن، انگلستان.

Richard Rogers: معمار و برنده جایزه Pritzker در سال ۲۰۰۷، لندن، انگلستان.

Benedetta Tagliabue: معمار و معلم، بارسلونا، اسپانیا.

Ratan N. Tata: مامور ارشد Tata sons و شرکت برگزاری Tata، هند.

Kazuyo Sejima: معمار و برنده جایزه Pritzker در سال ۲۰۱۰، ژاپن.

Wang Shu: معمار و برنده جایزه Pritzker در سال ۲۰۱۲، جمهوی خلق چین.

Martha Thorne (مدیر اجرایی): رئیس مدرسه معماری و طراحی، مادرید، اسپانیا.

 

تحریریه خط معمار

منبع:‌archdaily

تعداد بازدید: 1,744

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *